سرویس ایثار و مقاومت جوان آنلاین: حاجاحمد یلالی از فعالان فرهنگی و اجتماعی حوزه ایثار، جهاد و شهادت بود که ۲۵ مهر بر اثر عوارض ناشی از بیماری کرونا فوت کرد. مرحوم یلالی هرچند سنش به حضور در جبهههای دفاع مقدس قد نمیداد، اما آنقدر دلداده شهدا و خدمتگزار خانوادههایشان بود که خبر فوتش بازتاب زیادی در فضای مجازی خصوصاً در میان فعالان فرهنگی این حوزه ایجاد کرد. از آنجایی که حاجاحمد رابط مجمع فعالان جهاد و شهادت کشور (شبکه ملی وارثون) در استان خوزستان بود، گفتوگویی با حجتالاسلام جواد شفیعیان دبیر این مجمع انجام دادیم تا مروری بر برخی از فعالیتهای مرحوم یلالی در حوزه جهاد و شهادت داشته باشیم.
واسطه گفتوگوی ما با شما سردار علی ناظری از مسئولان سازمان حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس سپاه و بسیج بود، برایم جالب است که مگر مرحوم یلالی چه داشت که خبر فوتش اینقدر بازتاب پیدا کرد؟
به نظر من راز محبوبیت حاجاحمد در اخلاص و پشتکار ایشان بود. آنجا که بحث تکریم و توجه به خانوادههای شهدا میشد، مرحوم یلالی از هیچ کوششی فروگذار نبود و خالصانه کار میکرد. سال گذشته که ما در آبادان حضور یافتیم، فیلمهایی از ایشان داشتیم که فعالان فرهنگی آنجا مشتاق بودند این فیلمها را از ما بگیرند. دلیلش را پرسیدیم، گفتند به رغم فعالیتهای بسیار آقای یلالی ما هیچ فیلمی از ایشان نداریم! حاجاحمد اهل تظاهر نبود و هرکاری میکرد با کمترین سر و صدا و واقعاً خالصانه انجام میداد.
ایشان فعالیتهای فرهنگی در حوزه ایثار و شهادت را از کجا شروع کرد؟
قبل از هر چیز این نکته را یادآور شوم که مرحوم یلالی در یک خانواده انقلابی و مذهبی رشد پیدا کرده بود. دو سال پیش برادر خانمشان شهید صالحی در جریان گشتزنیهای بسیج توسط عوامل ضدانقلاب به شهادت رسیده بود. با چنین پیشزمینههایی مرحوم یلالی علاقهمند به بحث روایتگری بود و از دوران دانشجویی با راویهای مؤسسه سیره شهدا ارتباط گرفت. بعد نه تنها در حوزه روایتگری که در دیگر حوزههای مرتبط با شهدا و دفاع مقدس ورود کرد و کمکم از فعالیتهای فرهنگی به فعالیتهای اجتماعی، هنری و... رسید و با پشتکاری که داشت یادگاریهای ارزشمندی از خود برجای گذارد.
چه یادگاریهایی؟ اگر میشود به موارد مصداقی فعالیتهای ایشان بپردازید.
نکتهای که مرحوم یلالی بسیار به آن توجه داشت، فعالیت در حوزه تاریخ شفاهی بود. در این حوزه ایشان بسیار کوشا بود و با بسیاری از والدین شهدا در آبادان دیدار کرد و گنجینهای از خاطرات این عزیزان را ثبت و ضبط کرد و این یادگاری ارزشمند را از خود برجای گذاشت. از همین رهگذر مرحوم یلالی یک مراسم تکریم برای والدین شهدا در آبادان برگزار کرد که در نوع خودش کم نظیر بود. با همکاری منطقه آزاد اروند، ایشان یکسری تیمهایی از خانمهای بسیجی و فعال شهر را تشکیل داده بود که این تیمها به درِ خانه مادران شهدا میرفتند و این عزیزان را از درِ خانه تا محل برگزاری مراسم مشایعت میکردند. یک نکته دیگر توجه ایشان به حوزه روایتگری بود. هم خودش علاقه زیادی به این بحث داشت و هم سعی میکرد تا آنجا که میتواند جوانترها را آموزش بدهد و به حوزه روایتگری وارد کند. وقتی در مراسم تدفین مرحوم یلالی شرکت کرده بودیم، یکی از اساتید حوزه روایتگری که از دوستان نزدیک حاجاحمد بود برایمان تعریف میکرد بعد از فوت ایشان، بسیاری از جوانها و نوجوانها مراجعه میکردند و میگفتند حالا که حاجاحمد به رحمت خدا رفته است، شما دوره جدید کلاسهای روایتگری را برپا کنید تا زحمات مرحوم یلالی بینتیجه نماند و راهش ادامه پیدا کند. همین استاد تعریف میکرد یک روز مرحوم یلالی پیش ما آمد و با ذوق گفت من یک نفر را برای روایتگری آموزش دادهام. وقتی ذوقش را دیدیم مشتاق شدیم ببینیم چه کسی را آموزش داده است. دیدیم دختر خانمش که کلاس چهارم دبستان است با چادر از در وارد شد و شروع به روایتگری کرد. مرحوم یلالی بحث روایتگری را به حوزه علمیه آبادان در بخش برادران و خواهران کشانده بود و قصد داشت آموزش روایتگری را به حوزههای علمیه سطح استان خوزستان هم تسری دهد که متأسفانه این فرصت را پیدا نکرد.
گویا حاجاحمد در بحث تربیت حماسی کودکان و نوجوانان برنامهای را انجام داده بودند که مورد توجه رسانههای بیگانه قرار گرفته بود؟
برنامه تربیت حماسی در جنوب کشور در قالب رزمایشهایی برگزار میشود که در این رزمایشها به نوجوانها سلاح میدهند و لباس رزم میپوشانند و با سازماندهی این عزیزان، یک حمله فرضی را به پایگاههای دشمن انجام میدهند. سال گذشته با ابتکار مرحوم یلالی این رزمایش در بیمارستان امام علی (ع) در حاشیه شهر آبادان انجام گرفته بود. در این برنامه که عنوانش «فصل بیداری» بود، نوجوانهای شرکتکننده به پایگاههای اسرائیلی حمله فرضی انجام داده بودند. این برنامه آنقدر بازتاب داشت که از طرف شبکههای صهیونیستی رصد شده بود و آنها در این خصوص موضع گرفته بودند. ظاهراً اینطور عنوان میکردند که ایران دارد به نوجوانهایش ضدیت با اسرائیل و حمله به آن را آموزش میدهد.
در خبرها آمده بود مرحوم یلالی از فعالان عرصه بهداشت و سلامت هم بودند؟
بله، ایشان، چون پشتکار زیادی داشت، در بسیاری از عرصهها ورود کرده بود. متخصص علوم آزمایشگاهی بود و اتفاقاً در مراسم تشییع پیکرشان کارکنان بیمارستان طالقانی آبادان سنگ تمام گذاشتند. از طرف دیگر مرحوم یلالی مسئول حوزه هنری استان خوزستان بود و آنقدر فعالیت فرهنگی گستردهای در آبادان و خرمشهر داشت که باعث شده بود مؤسسه فرهنگی و اجتماعی سلمان در آبادان و خوزستان یک ماهیت مستقلی پیدا کند. حاجاحمد یک بسیجی به تمام معنا بود و غیر از فعالیتهای فرهنگی، در عرصه جهادی هم خدمت میکرد.
نکتهای که در خصوص حاجاحمد مطرح میشود، توجه ایشان به ارتباطگیری با جوانترها و کار فرهنگی روی این قشر است. خود شما هم گفتید در بحث روایتگری تلاش داشتند جوانها را وارد عرصه کنند. در کل ارتباط ایشان با جوانترها چطور بود؟
شاید الان که ما داریم درباره ایشان صحبت میکنیم، اول به برکت توجه شهدا به ایشان به عنوان خادم الشهدا باشد و دوم به دلیل تلاشهایی باشد که مرحوم یلالی در جهت تربیت نسل جوان انجام میداد. ایشان در مسجد باقرالعلوم (ع) آبادان کانون فرهنگی- تربیتی باقرالعلوم را تشکیل داده بود که این کانون در دو حوزه فعالیت میکرد. یکی در حوزه کتاب و نشر در خصوص شهدا بود که در این بخش آثار ارزشمندی برجای مانده است و دومین مورد تربیت افسران جوان جنگ نرم است که در کانون باقرالعلوم نسلی از جوانهای پای کار شهدا و ارزشها و مفاهیمی، چون ایثار، جهاد و شهادت تربیت شدند که این نسل انشاءالله ادامه دهنده راه حاجاحمد خواهند بود. به نظر من مرحوم یلالی نمونه بارزی از یک انسان تراز انقلاب است. به رغم مشغلههایش در حوزه اجتماعی به رفع محرومیت مردم منطقه توجه داشت و از محرومان دستگیری میکرد. یکی از آخرین یادگاریهای مرحوم یلالی ورود خودجوشش به برنامه «روضه سیال» بود. امسال ماه محرم با توجه به شرایط کرونا، حاجاحمد یک بلندگو روی ماشین شخصیاش نصب کرده بود و کوچه به کوچه به درِ خانه شهدا میرفت و مراسم روضهخوانی را برای والدین و خانوادههای شهدا برگزار میکرد. همین توجهش به شهدا بود که به نظر من مرگی شهادت گونه را برایش رقم زد و رحلتش بازتاب زیادی در میان دوستداران حوزه ایثار و شهادت داشت.