سال 88 از آن سال‌هاست كه همه آنهايي كه آن را درك كرده‌اند (يا شايد در آينده در رابطه با آن خواهند شنيد) آن را فراموش نمي‌كنند. خاطرات تلخ آن روز‌ها مخصوصاً براي آنهايي كه مجبور بودند خودشان يا نزديكانشان در خيابان‌هاي تهران تردد كنند فراموش‌شدني نيست، مگر مي‌شود آن همه توحش را آن هم از عده‌اي كه لباس روشنفكري بر تن داشتند فراموش كرد؟!
در آن سال مردم 9 دي ماه آمدند تا بگويند صبر هم حدي دارد و مردم بي‌فرهنگي و قلدرمآبي را تا يك جايي تحمل مي‌كنند. صد البته در آن روز خواسته‌هايي هم داشتند كه انگار دارد به فراموشي سپرده مي‌شود. برخي از فعالان آن روز فتنه به گونه‌اي عمل مي‌كنند كه گويي مرحله فراموشي هم طي شده و امروز وظيفه آنها وارونه‌نمايي واقعيت و عوض‌كردن جاي طلبكار و بدهكار است تا جايي كه همين چند وقت پيش، محمدرضا خاتمي پيروزي روحاني در انتخابات رياست جمهوري را طلب فتنه‌گران از نظام خواند تا هم اصحاب فتنه را در جاي طلبكار قرار دهد و هم اينكه وانمود كند نظام براي پرداخت بدهي خود، در انتخابات اعمال نفوذ كرده است، در حالي كه همه حتي خود همين آقا هم مي‌دانست و مي‌داند مجموعه برگزار‌كننده انتخابات چنان برخورد كردند كه براي اولين بار انتخاب 7/0 درصدي مردم در ايران و شايد دنيا بر صندلي رياست جمهوري نشست.
فتنه‌گران تا همين امروز با تمام توان سعي كرده‌اند آتشي را كه در كشور و ميان ملت افروخته‌اند، روشن نگه دارند. آنها كه در همه اين سال‌ها سعي كرده‌اند شعارهاي حق را با محتواي صددرصد باطل مطرح كنند و با اين ترفند مردم را فريب دهند اما ناكام شدند. در گذر زمان، هدف گمراه كردن مردم تغيير نكرده، فقط روزگار شكل و شمايل فريب را تغيير داده است. يك روز آزادي بيان را بهانه كرده‌اند و با اين نمد كلاهي براي خود مهيا كردند و روز ديگر كه سرعت پيشرفت علمي دانشمندان جهادگر اسلام را در عرصه هسته‌اي ديدند همه مشكلات كشور را به اين حق مسلم مردم مربوط كردند، روز ديگر حتي آب خوردن مردم را به مذاكره با امريكا مربوط دانستند و فردايش كه خيابان‌گردي در خيابان‌هاي فرانسه و سوئيس حتي به اندازه قطره‌اي آب سفره مردم را گسترده‌تر نكرد، گفتند اصلاً مشكل در جنگ‌طلبي ما ايراني‌ها در زمانه صلح جهاني است. گاهی هم با وقاحت تمام چشمانشان را بر سوريه، يمن، عراق، افغانستان، تركيه، ليبي و. . . . بستند و گفتند «دنياي فردا دنياي گفتمان‌هاست، نه دنياي موشك‌ها» و صغري و كبري كردند كه ژاپن و آلمان بدون سلاح و ارتش کذا شده‌اند.
اما اينها يك نكته را فراموش كرده‌اند و آن اينكه: «راز ماندگاري اين انقلاب، اتكاي به ايمان مردم به خداست، لذا شما مي‌بينيد آن روزي كه توده عظيم مردم در سرتاسر كشور احساس كنند كه دشمني‌اي متوجه انقلاب است، احساس كنند كه دشمني جدي‌اي وجود دارد، بدون فراخوان حركت مي‌كنند مي‌آيند. روز 9 دي شما ديديد در اين كشور چه اتفاقي افتاد و چه حادثه‌اي پيش آمد. دشمنان انقلاب كه هميشه سعي مي‌كنند راهپيمايي‌هاي ميليوني را بگويند چند هزار نفر آمده‌اند - تحقير كنند، كوچك كنند - اعتراف كردند و گفتند در طول اين 20 سال، هيچ حركت مردمي‌اي به اين عظمت در ايران اتفاق نيفتاده است، اين را نوشتند و گفتند. آن كساني كه سعي در كتمان حقايق درباره جمهوري اسلامي دارند.» (رهبر انقلاب 19/11/1388)
همين مردمي كه در آن روز و خيلي روز‌هاي خاص ديگر در وسط معركه و ميدان حاضر شدند آن روز خواسته‌هايي داشتند كه هنوز بعد از گذشت اين همه سال به آنها توجه نشده است. كمترين خواسته مردم از مسئولان در آن روز و همين امروز، محاكمه سردمداران و عاملان اصلي آن خيانت بزرگ بود كه متأسفانه هنوز تحقق نيافته است، اين عدم تحقق در حالي است كه رهبر انقلاب همان دي ماه 88 فرمودند:«مسئولان كشور بحمدالله چشمشان هم باز است، مي‌‌‌‌بينند مردم در چه جهتي دارند حركت مي‌كنند. حجت بر همه تمام شده است. حركت عظيم روز چهارشنبه نهم دي ماه حجت را بر همه تمام كرد. مسئولان قوه مجريه، مسئولان قوه مقننه، مسئولان قوه قضائيه، دستگاه‌هاي گوناگون، همه مي‌دانند كه مردم در صحنه‌‌‌اند و چه مي‌خواهند. دستگاه‌ها بايد وظايفشان را انجام بدهند، هم وظايفشان در مقابل آدم مفسد و اغتشاشگر و ضدانقلاب و ضدامنيت و اينها، هم وظايفشان در زمينه اداره كشور.»
جهت اطلاع مسئولان بيدار، يادآوري مي‌شود كه خلاصه خواسته‌هاي مردم در آن روز محاكمه و مجازات مفسدان و عاملان فتنه بود. تشخيص كيفر و مجازات يا بخشش بماند براي قاضي اما محاكمه اين افراد حداقل خواست مردم اين سرزمين بوده است.
