دیروز روزنامه سازندگی عکس بزرگی از فدریکا موگرینی را عکس یک خود کرد و تیتر بزرگی هم زد که «اروپا علیه امریکا». عکس هم از حضور او در ایران که برای رعایت قانون ایران، شالی بر سر دارد انتخاب شده است که همگرایی بیشتر او با ایران را نشان دهد. اما واقعیت صرفاً ذوق زدگی سازندگی (همچون باقی رفقای اصلاح طلبش) از بیانیهای اروپایی بود. بیانیهای که به زبان خودمانیاش میشود «حرف» و الزاماً عملی را به دنبال ندارد. اصلاحطلبان این بیانیه را نشان وجود میل اروپا برای ادامه همکاریها میدانند، اما میل و رغبت به همکاری اگر با اراده منجر به عمل همراه نشود، چه سودی خواهد داشت؟! چرا باید دلخوش به بیانیههایی شویم که امروز و فردایی سروصدای رسانهای بلند میشود و بعد همه چیز تمام میشود. برای ملت ایران این بیانیه نه تعهدات برجام میشود، نه هواپیماهایی که قرارداد بستند و ندادند و نه حضور شرکتهای اروپایی در ایران و نه هیچ چیز دیگر؛ همه چیز فقط حرف است، آن هم در روزی که اسطوره برجام، جناب ظریف خود پیدرپی میگوید که منتظر اقدامات عملی اروپا است و رئیس جمهور هم اعتراف میکند که اروپا فقط به لحاظ سیاسی (حرف و بیانیه) سنگ تمام گذاشته است!
صفحه یک سازندگی صرفاً یک ذوق زدگی از هیچ است و یادآور تصاویر سلفی حقارت گرفتنهای برخی نمایندگان مجلس با موگرینی در مراسم روز تحلیف روحانی. به همین «هیچ»ها دل بسته شد که امروز از آن همه سال مذاکره، «هیچ» در دستمان نیست.