جيمز هورنکاسل؛ کارشناس فوتبال
گاهی یک تصویر هزاران حرف با خودش دارد. فقط کافی بود به چهره فلورنتینو پرس نگاه کنید، وقتی زینالدین زیدان اعلام کرد که قصد ترک رئال را در اوج و بعد از بردن سه قهرمانی پیاپی اروپا دارد، چهره پرس کاملاً گویای نظر او درباره این تصمیم بود. رئیس باشگاه برای جانشینی زیدان، اول به سراغ مکس الگری رفت، اما مربی یوونتوس ترجیح داد در تورین بماند و به جنگ برای فتح اروپا روی نیمکت بیانکونری ادامه دهد. بدین ترتیب پرس، لوپتگی را به عنوان مربی بعدی تیمش برگزید با این امید که او به عنوان مردی که اسپانیا را قهرمان جام جهانی کرده، راهی برنابئو شود. نقشه پرس، اما نتیجهای عکس داد و لوپتگی در فاصله ۳۶ ساعت مانده به شروع این تورنمنت از تیم ملی اخراج شد. مربی سابق لاروخا حالا در شرایطی پا به مادرید میگذارد که باعث خشم تمام هواداران فوتبال اسپانیا شده است، ضمن اینکه او تیمی را تحویل میگیرد که بعد از نزدیک به یک دهه، دیگر ابرستارهای به نام کریستیانو رونالدو را در اختیار ندارد و جانشینی برای او در حد و اندازههای نیمار و کیلین امباپه هم خریداری نشده است. رقبای داخلی رئال برای فصل جدید تقویت شدهاند و شاید دلیل اصلی زیدان برای ترک برنابئو به پایان رسیدن چرخهای موفق از نظر او برای رئال بود. رئال، اما تنها غول اروپایی نیست که این فصل دورانی جدید را شروع میکند. بایرنمونیخ، حاکم مطلق بوندسلیگا در فصلی که پیشروست، نیکو کواچ را روی نیمکت خود خواهد دید، مربیای که اینتراخت فرانکفورت را از سقوط نجات داد و تا آستانه کسب سهمیه اروپا هم بالا برد. با وجود کارنامه چشمگیر او در فرانکفورت، تجربه اروپایی کواچ به هیچ وجه قابل مقایسه با مربیان سابق بایرن؛ پپ گواردیولا، کارلو آنچلوتی و یوپ هاینکس نیست. البته کواچ از همان ابتدا هم گزینه اول بایرن نبود، اما حالا او باید با رختکنی سروکله بزند که مدیریتش بسیار دشوار است. وظیفه کواچ حفظ سلطنت باواریاییها در لیگ و تلاش برای فتح چمپیونزلیگ است، مأموریتی که پپ و کارلتو در آن شکست خوردند.