در شرایطی که تحت ظالمانهترین تحریمها به ویژه در حوزه صنعت حمل و نقل هوایی قرار گرفتهایم؛ توجه به متخصصان و دانش داخلی در این زمینه بیش از هر زمان دیگری لازم است.
دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری با سابقه ۷۰ ساله تنها مرکز حائز صلاحیت تربیت نیروی متخصص متناسب با نیاز صنعت هوانوردی کشور است. این دانشکده در چهار رشته مهندسی تعمیر و نگهداری هواپیما، مهندسی مراقبت پرواز، مهندسی مخابرات هواپیمایی و مهندسی الکترونیک هواپیمایی، جوانان علاقهمند را تربیت میکند.
متأسفانه در سالهای اخیر این مرکز مورد بیمهری وزارت علوم قرار گرفته است. در دو سال اخیر، منع جذب دانشجو از طریق کنکور سراسری شامل حال این دانشکده شده است آنهم در شرایطی که مورد توجه قرار دادن نیاز صنعت هواپیمایی کشور به تربیت نیروی متخصص بسیار ضروری است.
در خلاف جهت دیگران
امکانات و هفت دهه تجربه این مرکز زمینهساز ایجاد دید مناسب دانشآموختگان نسبت به صنعت هوانوردی شده و نیاز کشور را از بهکارگیری نیروی خارجی در این زمینه برطرف کرده است. با این وجود عدم مدیریت منطقی مسئولان و برنامهریزی آشفته سیاستگذاران در حوزه آموزش صنعت بخصوص صنعت هوانوردی موجب نگرانی است.
در حالی که بسیاری از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه در پی گسترش و توسعه دانشگاههای هوانوردی و ایجاد قطب علمی هوانوردی در منطقه هستند، در کشور ما نه تنها اقدامی برای توسعه و خروج از بحران سیاست زدگی و اصلاح شیوه مدیریتی این مرکز آموزش تخصصی دولتی صورت نگرفته بلکه در صدد تضعیف آن هم برآمدهاند.
سیاستهای اعمالی وزارتخانه
در همین زمینه بسیج دانشجویی دانشکده صنعت هواپیمایی کشور در بیانیهای خطاب به وزارت علوم عنوان کرد: با نهایت تأسف باید گفت که فرآیند تربیت نیروی انسانی صنعت به مراکز علمی-کاربردیای واگذار شده است که در سالهای اخیر به صورت قارچگونه در بستر مدیریت ناکارآمد توسعه یافتهاند و به محلی برای تأمین منافع شخصی بعضی افراد ناکاردان تبدیل شدهاند. مراکزی که از ابتداییترین امکانات آموزشی و کارگاهی و استانداردهای بینالمللی برخوردار نیستند و هیچگونه سنجش و ارزیابی از سطح توانایی افراد متقاضی به عمل نمیآورند.
در ادامه بیانیه آمده است: بهرغم پیگیریهای صورت گرفته و تأکید مسئولان بالادستی سازمان هواپیمایی کشوری مبنی بر لزوم تربیت دانشجوی زبده و در تراز انقلاب اسلامی در این صنعت، سیاستهای اعمالی آن وزارتخانه محترم برخلاف منافع ملی و در جهت تضعیف آموزش در حوزه صنعت هوانوردی میباشد.
با توجه به این وضعیت اگر چتر حمایتی مسئولان بر سر فعالان صنعت آموزش هوانوردی باز نشود، خطر کمبود نیروی متخصص پیش روی صنعت هوانوردی کشور قرار خواهد داشت.
سر پا ماندن صنعت هوانوردی با توجه به پیچیدگیهای فراوانی که دارد، نیازمند مهارتها و تخصصهای زیادی است و همین مسئله اهمیت آموزش در این حوزه را دوچندان میکند.