سرویس فرهنگی «جوان آنلاین» - بهنام صدقى: چند سالى است در فیلمهاى ایرانی دیگر کمتر خبری از روحیه جوانمردی، مروت و گذشت در قصه ها و قهرمانان فيلم ها پیدا میشود. سینمای دهه ۶۰ و ۷۰ مملو از قهرمانانی بود که روحیه پهلوانی، جوانمردی و از خودگذشتگی داشتند، اما رفته رفته با غلبه جریان روشنفکری بر سینمای ایران این قهرمانها نیز از پرده رخت بر بستند و جای خود را به شخصیتهایی شکست خورده، درمانده و مایوس دادند. از همین رو با «جبار آذین»، منتقد و مدرس سینما درباره اینکه سينما چه نقشی در ترویج اخلاق و روحیه جوانمردی در جامعه دارد گفت و گو کردهایم.
فرهنگ از حوزه فرهنگ جلای وطن کرده!
جبار آذین، منتقد و مدرس سینما در خصوص کمرنگ شدن روحیه جوانمردی و پهلواني در سينماي ايران بويژه شخصیتهای اصلی فیلمها به خبرنگار «جوان آنلاین» میگوید: «به نظر من از روزگاری که پای سیاست و تجارت به عرصه فرهنگ و هنر و به ویژه سینما باز شد، به ناگزیر فرهنگ از حوزه فرهنگ جلای وطن کرده است.»
آذین میافزاید: «با حضور و نقش پر رنگ سوداگری، رفاقت و تجارت و همچنین دور شدن اداره سینما از معیارها و ملاکهای فرهنگی و باورهای جامعه کسانی عهده دار سینما شدهاند که نه در امور فرهنگ و سینما صاحب تخصص بودهاند و نه اینکه برای اعتقادات، سلیقه و دیدگاههای جامعه ارزش قائل بودهاند. از همین رو تولید فیلمهای با محتوا و ارزشی به مرور جای خود را به آثار سطحی و سبک و بی محتوا داد تا گیشهها از آن بی هنران، علفهای هرز، مافیا و سوداگران باشد.»
نگاههای سیاسی، جناحی و بی هنری بر سینما حکم میراند
این مدرس سینما تصریح میکند:«معتقدم سال هاست که دیگر به جز مواردی اندک به همت برخی سینماگران متدین و متعهد ما شاهد آثار شاخص و ارزشمند که دارای استاندارهای سینمایی و فرهنگی باشند در سینما نیستیم. به عبارت دیگر آنچه این روزها بر سینما حکم میراند، نگاههای سیاسی، جناحی و بی هنری است که از فیلتر قدرت و ثروت مافیا و پول شویان سینما میگذرد. به همین دلایل است که سینما به حال خود رها شده و اغلب به گونه بازار مکاره و محلی برای کسب ثروت، موقعیت و قدرت و شهرت در آمده و کمتر مدیر و هنرمندی را میتوان یافت که برای مسائل فرهنگی، معنوی و اخلاقی امتیازی قائل باشد.»
لودگی و هجمه به آرمانهای جامعه در سینمای امروز
آذین ادامه مي دهد:«روشن اینکه آنچه در سینمای کنونی کشور حرف اول را میزند، فرهنگ، اخلاق، انسان و دین مداری نیست بلکه لودگی، تمسخر، همجمه به فرهنگ، ارزشها و آرمانهای جامعه است.در جامعهای که اعتقادت و باورهای دینی، ملی، انسانی و اخلاقی در آن سلطه دارد میطلبد که فرهنگ و هنر و سینمای آن هم بازتاب این گونه نگرشها و خواستها باشد و در جهت ارتقا سینما بکوشد.»
سینمای ایران به معماران و معماری نوین نیاز دارد
جبار آذین، منتقد و مدرس سینما در خاتمه تاکید میکند:«سینمای ایران به معماران و معماری نوین که با فرهنگ و سلیقه و انتظارات جامعه و سینماگران همسو بوده و از مسیر واقعیتها و ارزشها عبور کند، نیازمند است.