در عالم سیاست بعضاً اتفاق میافتد جریانهای همسو به دلیل تعارض منافع حزبی که باعث تشتت و اختلاف میشود، تلاش میکنند برای پیشگیری از عمیقتر شدن تعارضات و بازسازی اختلافات درونی انگشت اتهام را به سمت رقیب جریانی خود ببرند. نمونه عینی این رفتار سیاسی را میتوان در شهرداری و شورای شهر تهران طی یک سال گذشته به روشنی دید.
شورای یکدست اصلاحطلب شهر تهران، طی یک سال گذشته تاکنون سه شهردار را به خود دیده است. محمدعلی نجفی که انتخاب شد، پس از قریب به هشت ماه از سمت خود استعفا کرد. وی در استعفای خود به دلیل آنچه بیماری «جدید» نامید، کنارهگیری کرد که البته بعدها معلوم شد، ماجرا آنگونه که روایت شده نبوده و دلایل دیگری مؤثر بوده است؛ لیکن همان روزها هجمه فراوانی به جریانهای رقیب وارد شده که فشار و تهدید آنها باعث کنارهگیری وی شده است! شهردار بعدی (محمدعلی افشانی) که انتخاب شد، گرچه در طول دوران تصدی شهرداری فضای آرام و به دور از تنشی را بر شهرداری حاکم کرده بود، لیکن به حکم قانون مشمول قانون بازنشستگی شد و تلاشها برای استثنا کردن وی بی نتیجه ماند. شورای شهر برآمده از اصلاحات در انتخاب سوم خود از میان گزینههای چند ده نفره نهایتاً به پیروز حناچی و عباس آخوندی (وزیر مستعفی راه و شهرسازی) رسید که با حواشی بسیار، بالاخره قرعه به نام حناچی درآمد؛ حواشیای که عمدتاً ریشه در اختلافات درونی و عمیق جریانهای اصلاح طلب داشت و حتی گفته شد از درون دولت به شورای شهر پیغام داده بودند که در صورت شهردار شدن آخوندی او را به جلسات هیئت دولت راه نخواهند داد؛ موضوعی که البته هیچگاه تکذیب نشد. در جایی دیگر کسی از اینکه عباس آخوندی به تعبیر او «سوپرلیبرال» گزینه اصلاحطلبان «سوسیال دموکرات» شده انتقاد کرده بود که این انتقاد با استقبال عبدالله رمضانزاده سخنگوی دولت اصلاحات مواجه شد.
در چنین شرایطی ادعاهای خانم زهرا صدر اعظم نوری، عضو شورای شهر تهران درباره اینکه «رقیب
شورای شهر تهران را برنمیتابد و تلاش میکند تا همواره شرایطی را ایجاد و بر بی ثباتی دامن زده شود» ادعایی است که تنها در چارچوب همان گزاره ابتدایی این نقد معنا پیدا میکند؛ فرافکنی برای بازسازی اختلافات درونی.
این عضو شورای شهر تهران در یادداشتی که برای روزنامه آرمان نوشته، مدعی شده است: مخالفان شورا و شهرداری در صدد هستند که شرایط را به زعم خود به ناکارآمدی اصلاحطلبان در شورای شهر و شهرداری نشان دهند. مسئلهای که برخلاف نظر ایشان چندان نیاز به فضا سازی رسانهای رقیب نیست؛ مردم عملکردها را میبینند و قضاوت میکنند.