بسکتبال ایران شرایط خاصی را تجربه میکند. تمرینات تیم ملی آغاز شده، اما دو ستاره تأثیرگذار و بزرگ تیم در کنار بقیه نیستند. حامد حدادی این روزها در کیش بسر میبرد و صمد نیکخواهبهرامی هم به دنبال یافتن تیم باشگاهی است و در تمرینات حضور ندارد. این وضعیت را بگذارید کنار بلبشوی حاکم بر فدراسیون و عدم تدبیر درست اوضاع تیم ملی تا بهتر متوجه شرایط شوید. اوضاع، اما وقتی فاجعهبارتر میشود که بدانیم تیم ملی باید ۹ آذرماه در ملبورن به مصاف استرالیای آماده برود و سه روز بعد از آن نیز در مانیل باید برابر فیلیپین قرار بگیرد. البته این دو بازی، دو دیدار برگشت هم در تهران خواهد داشت، اما در حال حاضر پیروزی در این دو مسابقه از نان شب هم برای بسکتبال ایران واجبتر است، چراکه عدم نتیجهگیری یعنی از دست دادن فرصت صعود به جام جهانی بسکتبال و از دست دادن این فرصت یعنی رویارویی با حریفی به نام اردن در مرحله شانس مجدد، اردنی که همه خوب میدانند با آن تیم سالهای قبل تفاوتهای فاحشی دارد و به هیچ عنوان نمیتوان به سادگی از سد آن گذشت. شاگردان شاهینطبع کار سختی در پیش دارند، به خصوص در دیدار اول مقابل استرالیا. بسیاری بر این باورند که شکست این تیم غیرممکن است، اما هستند کسانی که میگویند استرالیا آنطور که تصور میشود، دست نیافتنی نیست و میتوان این تیم را شکست داد. آنها تنها یک بازیکن در NBA دارند و میتوان از عهدهشان برآمد. البته در این میان باید به این نکته توجه کرد که شرایط کنونی تیم ملی ایران به گونهای نیست که بتواند از پس این تیمها برآید، مگر اینکه در فرصت اندک باقیمانده تحولی اساسی را در تیم شاهینطبع و برنامههایش شاهد باشیم تا بسکتبال ایران بتواند دوباره در قاره کهن قدعلم کند و در بین بزرگان دنیا حضور داشته باشد. بسکتبال روزهای سخت و دشواری را پیشرو دارد، روزهایی که با آینده این رشته گره خورده و میتواند این رشته را به قهقرای دهههای گذشته ببرد.