سرویس ایران جوان آنلاین: بسیج یک حرکت منظم و سازمان‌یافته اجتماعی است که با توجه به فرهنگ ارزشی ایثار و داوطلبی به اشکال مختلف و بستگی به شرایط پیش‌آمده وارد صحنه شده است.
وقتی در ز ۱۳۵۸ فرمانی دیگر از بنیانگذار انقلاب اسلامی تاریخ‌ساز شد، اثرات و برکاتش نزدیک به چهار دهه است که در ایران اسلامی پابرجاست. هر چند بسیج سازندگی به لحاظ اسم و ساختار تغییراتی یافت، اما از اهداف اصلی که برایش از ابتدا در نظر گرفته شده دور نشد و به شکل‌های دیگر و با حضور جهادگران نسل‌های جدید فرمان امام راحل را برای خدمات‌رسانی به محرومان ادامه داد.
اهدافی نظیر ایجاد توانایی‌های لازم دفاعی و رزمی در میان مردم و به‌خصوص جوانان، بالا بردن میزان مشارکت جوانان به منظور کمک‌رسانی به نیازمندان هنگام بروز بلایا و حوادث غیرمترقبه و همچنین کمک به دولت در امر سازندگی. به عبارت دیگر بسیج یک حرکت منظم و سازمان‌یافته اجتماعی است که با توجه به فرهنگ ارزشی ایثار و داوطلبی به اشکال مختلف و بستگی به شرایط پیش آمده مانند جنگ، حوادث غیرمترقبه و در زمان صلح و آرامش به صورت حرکت‌های جهادی برای کمک به نیازمندان و ساکنان مناطق محروم و کم‌برخوردار به ایفای نقش می‌پردازد.
ویژگی مهم بسیج، عدم تعلق آن به هیچ فرد یا گروهی است و در کلامی ساده‌تر هدف اصلی آن پاسداری از ارزش‌ها و آرمان‌های انقلاب اسلامی است.
بسیج بنا به مأموریت ذاتی خود بعد از پایان جنگ و اتمام حضور نظامی در جبهه‌ها، با ظرفیت بزرگی که با تکیه بر توان مردمی شکل گرفته بود نیاز‌های روز کشور را شناسایی کرد و وارد عرصه سازندگی شد و جبران خسارت‌های به جای مانده از هشت سال جنگ تحمیلی، بازسازی مناطق جنگ‌زده و محرومیت‌زدایی از مناطق محروم کشور در دستور کار این نهاد مردمی و انقلابی قرار گرفت. بدین گونه سازندگی را با همت بلند آغاز کرد و با ورود به عرصه‌های عمران و محرومیت‌زدایی، منابع طبیعی و کشاورزی، خدمات‌رسانی و سلامت، آموزش‌های فنی و حرفهای، علمی، آموزشی، مشاوره‌ای و کلاس‌های تقویتی و سوادآموزی و کمک به دولت برای پیشبرد راهبرد‌های اقتصادی و به‌خصوص اقتصاد مقاومتی که مورد تأکید مقام معظم رهبری نیز می‌باشد، توانست در مسیر آبادانی کشور گامی مؤثر بردارد. در تمام فعالیت‌ها و تلاش انسان، ورود به بازار و کسب روزی حلال و بهره‌وری از معاش سالم و در حد نیاز از محور‌های پایه‌ای تلاش دین و پیشوایان دینی می‌باشد. دین برای تأمین معاش جامعه ترغیب فراوان به کار و تلاش و تولید و بهره‌وری صحیح از منابع خدادادی دارد و از هر گونه استثمار و بهره‌کشی از دسترنج دیگری پرهیز می‌دهد.
دین در بارور کردن و شکوفایی اقتصادی به آبادگری و استفاده بهینه از داده‌های طبیعی و توزیع صحیح نعمت‌های عمومی و نیز نیرو‌های انسانی، توجه می‌دهد. از گسیل و انباشته شدن سرمایه‌های کلان در نزد اقلیت، که پیامد آن محرومیت اکثریت است، پرهیز می‌دهد.
این هدف کلان با طرح سیستم اقتصادی بارور و تعدیل سرمایه‌ها و اجرای آن توسط افراد کارآمد و معتمد و استقرار عدالت اجتماعی تأمین می‌شود. روزی حلال آسان به کف نمی‌آید، تلاش پرثمر و مداوم می‌طلبد. روزی حلال و باروری اقتصادی با اجرای سیستم اقتصادی در تولید و توزیع فراهم می‌شود که مسئولیت این فرآیند به مدیریت جامعه متوجه است و امامان معصوم که از فرصت مدیریت بهره‌مند بودند، مانند امیرالمؤمنین (ع) نمونه‌ای از آن را اجرا نمودند که الگوی حکومتداری دینی و شکوفایی اقتصادی می‌باشند.
لیکن جنبه دیگر آبادگری و سازندگی به زندگی شخصی افراد ارتباط دارد. انسان در زندگی خویش با صرف نظر از سیستم مدیریتی جامعه، خود می‌تواند تلاش پرثمر در جهت آبادگری و بهره‌وری صحیح از منابع و تلاش فراوان در تولید و سازندگی داشته باشد. گرچه راهگشای مشکلات اقتصادی در سطح جامعه، محور نخست یعنی اجرای سیستم اقتصادی است؛ لیکن اگر برای کسی آن فرصت فراهم نشد، باید در محور دوم تلاش خود را معطوف دارد که در زندگی تلاش پرثمر و سازنده داشته باشد. امامان معصوم (ع) که بیشتر آن‌ها از محور نخست محروم شدند، تلاش خود را در محور دوم متمرکز نمودند. در زندگی شخصی تلاش مستمر بر سازندگی و بهره‌وری صحیح از نعمت‌های الهی داشتند تا با تولید و سازندگی افزون بر تأمین معاش خویش آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی را نیز در حد توان ترمیم کنند. این ارزش در اندیشه و رفتار همه امامان بسیار شفاف و درشت می‌درخشد؛ تنها به نمونه‌هایی از اندیشه و رفتار سید‌الساجدین (ع) نگاهی می‌افکنیم.
