سرویس ورزش جوان آنلاین:۴۰ سالگی سن جاافتادگی و تکامل است؛ سنی که آدمی به بلوغ کامل خود میرسد و به قول معروف سرد و گرم چشیده میشود. ۴۰ سالگی سن تثبیت است نه فقط برای آدمی که برای هر مقولهای و البته باید توجه داشت که غفلت و عدم مدیریت درست حتی در همین اوج پختگی هم میتواند باعث شکست شود.
انقلاب اسلامی ایران در شرف ۴۰ سالگی قرار دارد؛ سنی که جاافتادگی و تثبیت را به همراه دارد و روی همین اصل است که دشمنان قسمخورده مردم و نظام اسلامی ایران مدتهاست دست به هر کاری میزنند که این انقلاب به ۴۰ سالگی نرسد هرچند مثل تمامی این ۴۰ سال نقشههای آنها نقش بر آب شده و انقلاب با کمک مردم و رهبری آن به جلو حرکت میکند.
ورزش کشورمان در این ۴۰ سال افت و خیزهای فراوانی را تجربه کرده است و به جرئت میتوان گفت: با کارنامه موفقی که داشته ازجمله بخشهای سربلند کشور در ۴۰ سال گذشته بوده است.
ورزش کشور موفق بوده، اما این موفقیت نشانه درست بودن همه چیز نیست. ورزش کشور به تکامل رسیده، اما این دلیلی برای ندیدن کمبودها و نقصانها نیست و ورزش کشور به جاافتادگی رسیده، اما هنوز هم کارهای زیادی باقی است و هم راه طولانی و پر پیچ و خمی پیش روست.
به گوشه گوشه ورزش کشور که نگاه کنیم افتخار پشت افتخار پیدا میکنیم، اما زیر سایه این افتخارات ایرادهایی وجود دارد که اگر جدی گرفته نشوند هرچقدر هم که جاافتاده و کامل باشیم ضربه خواهیم خورد.
یکی از مهمترین فاکتورهای موفقیت ورزش در انقلاب اسلامی بحث حضور در مجامع بینالمللی و ارتباط با جهان ورزش است که تا امروز با تمام کم و کاستیها صورت گرفته، اما به دست آوردن کرسیهای مهم بینالمللی و حضور در رقابتهای مهم و تأثیرگذار جهانی باید در ۴۰ سالگی انقلاب هدف اصلی باشد؛ چراکه در این مقوله بهرغم تلاشهایی که صورت گرفته دچار ضعفهای زیادی هستیم و ناگفته همه میدانند که در طول این ۴۰ سال به سبب همین ضعف و البته شیطنتها و دشمنیهای دیگران با ایران اسلامی چه ضربات سختی خوردهایم.
یکسونگری آفت دیگری است که ورزش جاافتاده ما را تهدید میکند. امروز شاهد هستیم که تقریباً تمام توجهات متوجه یک یا چند رشته محدود است و بقیه رشتهها که اتفاقاً ورزشهای پایه و مدالآور هم محسوب میشوند در سایه قرار دارند و فقط در زمانها و موقعیتهای بهخصوص دیده میشوند. همین عدم رسیدگی درست به این رشتهها و ورزشکاران موفق آنها باعث دلسردی و حتی بعضاً کوچ برخی چهرهها میشود؛ چهرهایی که از جان و دل دوست دارند برای کشورشان کار و تلاش کنند، اما به سبب بیتوجهیها مجبور به رفتن میشوند. چهرهها و رشتههایی که برای رشد آنها هزینه کردهایم، اما وقت ثمر دادن با برخی سوءمدیریتها با مشکل روبهرو میشویم. امروز برای ورزش ایران اصلاً خوب نیست که قهرمانان مدالآورش از بیپولی و کمبود امکانات گلهمند باشند.
از سویی دیگر به نظر میرسد امروز دیگر باید بحث گسترش ورزشهای پایه را از شعار به عمل نزدیکتر کرد؛ رشتههایی که کشورهای صاحبنام و عنواندار در ورزش جهان با پیشرفت و توجه به آنها موفق به کسب سکوهای مهم میشوند. البته نباید از یاد برد که در ۴۰ سال گذشته همین رشتهها بیشترین سهم را در مدالآوری و کسب افتخار برای ایران اسلامی داشتهاند ولی امروز دیگر باید از سایه خارج شد و با مدیریت درست مالی به صورت حرفهای گسترش پیدا کنند. فراموش نکنیم که موفقیت و جهش در این رشتههاست که راندمان کلی ورزش را بالا میبرد.
رسیدگی به زیرساختها و توجه به شاخص رشد عمومی ورزش هم ازجمله مسائل مهم در رشد و توسعه ورزش محسوب میشود. در طول ۴۰ سال گذشته کارهای شاخصی صورت گرفته که میتوان در مورد آن به احداث ورزشگاههای بزرگ و کوچک در جای جای کشور اشاره کرد که باعث رشد سطح فضای ورزش در مقایسه با جمعیت کشور شده است. همچنین میتوان به میزان استقبال عمومی از ورزش همگانی اشاره کرد که باعث افزایش نشاط اجتماعی است. با این حال در هر دو مورد عنوان شده کارهای زیادی باقی است که باید به سرانجام برسد. فراموش نکنیم که موفقیت در اخذ میزبانیهای رویدادهای مهم بینالمللی منوط به توسعه اماکن استاندارد ورزشی با شاخصههای مجامع جهانی ورزش است.
ورزش کشور در تمامی سالهای پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی میزبان رقابتهای بزرگی بوده، اما تداوم این روند نیازمند برنامهریزی و کار مداوم درخصوص احداث مکانهای مناسب ورزشی است که اگر این مهم صورت نگیرد به طور حتم در آینده به مشکل خواهیم خورد.