انگار این قانون مادر بودن است که وقتی حس میکنند یکی از فرزندانشان با بقیه فرق دارد و بیشتر از بقیه به حمایتشان محتاج است آن فرزند میشود عزیزدردانهشان، همه زندگی و بود و نبودشان و نفسشان به نفس آن فرزند بند میشود. حکایت مادرانی که فرزند معلول جسمی یا ذهنی دارند هم درست همین طور است. مادرند درست مانند بقیه مادرها، اما مادرانههایشان با بقیه مادرها فرق میکند. این مادران روز مادر ندارند؛ هر روز، هر ساعت، هر دقیقه، هر ثانیه و لحظه به لحظه زندگیشان روز مادر است و تمام وجودشان در وجود فرشتههایی محصور میشود که این مادران برای حمایت و پذیرایی از آنها انتخاب شدهاند. مادرانی که فرزند معلول ذهنی دارند شاید مانند بقیه مادرها روز مادر از فرزندانشان کادو و دسته گلی به عنوان هدیه نگیرند، اما این مادران با هر لبخند فرزندانشان شادی دنیا را هدیه میگیرند و با آرامش و رضایت آنها به نهایت آرامش و رضایت میرسند. مادران دارای فرزند معلول ذهنی مادرانههایشان فرق میکند. این مادران با فرشتههایی مواجهند که خیلیهایشان در همان دوران کودکی ماندهاند به همان پاکی و زلالی، اما این فرشتهها نیاز به حمایت بیشتری دارند به خصوص در جامعهای که فرهنگ مواجهه با افراد متفاوت را کمتر میداند و این نقطه مشترک گلایههای مادرانی است که فرزندانشان کمی با دیگران متفاوتند. روز مادر بهانهای شد تا به انجمن حمایت از معلولان ذهنی برویم و دل به دل مادرانی بدهیم که وسعت دردها و سختیها، دلهایشان را دریایی کرده است./ مشروح این گزارش را
اینجا بخوانید.