سرویس دانشگاه جوان آنلاین: در راستای اجرای سامانه پایش آزاد دانشگاه آزاد اسلامی، ۴۰ چالش کلان ملی و منطقهای تدوین شده است و از مهر امسال، تمامی دانشجویان موظف هستند عناوین پژوهشهای خود را بر اساس این زمینههای پژوهشی انتخاب کنند تا نتایج پژوهشی آن نیازی از جامعه را پاسخ دهد.
قرار است که با راهاندازی این سامانه، یک نظام حل مسئله در این دانشگاه شکل بگیرد تا از تمام ظرفیتهای پژوهشی دانشگاه آزاد برای حل مسائل کشور استفاده شود.
در این میان و با وجود تصمیم جدی مسئولان دانشگاه آزاد برای راهاندازی سامانه پایش آزاد و هدفمند کردن پایاننامههای این دانشگاه، دانشجویان تحصیلات تکمیلی این دانشگاه با اجباری کردن موضوعات پایاننامه به ۴۰ چالش ملی و محدود کردن موضوعات موافق نیستند و این موضوع را خلاف اصول رشد علمی و پژوهش میدانند.
تعیین چالشهای ملی و هدفمند کردن پایاننامههای دانشجویی گامی مثبت برای حل مشکلات کشور است، اما اینکه دانشجویان مجبور به انتخاب موضوع فقط از میان این چالشها باشند، صحیح نیست.
شاید دانشجویی دغدغه ذهنی خاصی داشته باشد که در بین ۴۰ چالش تعیین شده از سوی دانشگاه آزاد نباشد. دانشجویان تحصیلات تکمیلی برای تحصیل در این مقطع بیش از ۸۰ میلیون هزینه میکنند تا بتوانند در موضوع مورد علاقه خودشان پژوهشی انجام دهند، اما با این تصمیم جدید این کار غیرممکن خواهد شد و برخی را نسبت به ادامه تحصیل در این دانشگاه دلسرد میکند.
درواقع با اجرای این تصمیم دانشجو باید با هزینه خود تلاش کند تا راهحلی برای مشکلات کشور پیدا کند در حالی که این دانشجویان کمترین حمایت ممکن را از دولت میگیرند. اجبار دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد به انتخاب موضوع پایاننامه از میان ۴۰ ابرچالش تعیین شده از سوی این دانشگاه در شرایطی است که تجربه نشان داده است که دانشگاههای دولتی که بودجههای هنگفتی از دولت دریافت میکنند به چالشها و مشکلات کشور توجهی ندارند و تا بودجهای اختصاصی از ارگانهای دولتی برای بررسی مشکل دریافت نکنند، گامی مثبت برای حل آن برنمیدارند.
اما اجبار دانشجویان دانشگاه آزاد برای انتخاب موضوع از بین تعداد محدودی چالش و مشکل درحالی است که که دانشجویان این دانشگاه باید شهریههای نجومی به این دانشگاه پرداخت کنند، دانشجویان مقطع ارشد این دانشگاه بیش از ۳۰ میلیون تومان برای دریافت مدرک هزینه میکنند که حدود نیمی از این مبلغ مربوط به واحد پایاننامه است، دانشجویان مقطع دکتری هم باید بیش از ۸۰ میلیون تومان به دانشگاه پرداخت کنند که بیش از ۵۰ درصد این مبلغ به پایاننامه اختصاص دارد. به عبارت دیگر دانشجوی دانشگاه آزاد باید هزینه هنگفتی را برای حل مشکلاتی پرداخت کند که اگرچه مهم و حیاتی هستند، اما ممکن است دغدغه ذهنی او یا اولویت او برای پژوهش نباشد که این به معنای نادیده گرفتن حقوق اولیه هر دانشجو است. با توجه به تبعات منفی راهاندازی این سامانه و نارضایتی گسترده دانشجویان دانشگاه آزاد پیشنهاد میشود که چالشهای اصلی کشور در محدودهای وسیعتر یعنی با همکاری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و سایر وزارتخانهها تعیین شود و در اختیار تمام دانشجویان دانشگاههای دولتی و غیردولتی قرار گیرد.
محدود کردن دانشجویان به ۴۰ محور نه تنها اجحاف به دانشجویان است بلکه راه را برای خلاقیت در انتخاب سوژههای ناب از میان میبرد و دلسردی به دنبال دارد.