فرار از پاسخگویی و فرافکنی شیوهای است که متأسفانه بسیاری از مدیران در سطوح مختلف کشور در دستور کار دارند و هیچ مشکل و اتفاقی نیز باعث نمیشود که آنها از این شیوه غلط دست بردارند. در حالی که هنوز معلوم نشده مسبب حواشی اخیر فوتبال ایران چه کسی و چه نهادی است، معاون وزیر ورزش از اینکه همه منتظر واکنش وزارت ورزش هستند، انتقاد کرد و فدراسیون را مسئول پاسخگویی به افکار عمومی دانست!
محمدرضا داورزنی مسئولیت پاسخگویی در قبال اتفاقات و حاشیههای جنجالی در ورزش را از دوش وزارت ورزش برمیدارد و میگوید: «هر اتفاقی در ورزش میافتد بلافاصله از وزیر سؤال میکنند در صورتی که مسئولیت و اختیار در وزارت ورزش و فدراسیونها تعریف شده است. اگر در جایی مشکلی پیش بیاید، فدراسیونها باید پاسخگو باشند. بر اساس مصوبات اگر مشکلی در امنیت برگزاری مسابقهای پیش آید، آن نهاد باید جواب دهد، نه وزارت ورزش.» خواندن و شنیدن اظهارات دست راست وزیر ورزش که به تازگی از استیضاح در صحن علنی مجلس رهایی یافته، جای تأمل فراوان دارد، چراکه حتی ناآشناترین فرد به ورزش نیز خوب میداند مسئولیت کلی ورزش ایران و اتفاقاتی که در آن رخ میدهد با وزارت ورزش است. البته فدراسیونها نیز در حیطه اساسنامههای تعریف شده خود وظایف و مسئولیتهای مشخصی دارند، اما همه آنها نیز زیر نظر یک وزارتخانه واحد فعالیت میکنند.
تنها یک هفته از برگزاری فینال جنجالی جام حذفی فوتبال میگذرد و هنوز اتفاقات نادر آن از یادها نرفته است. با این حال به نظر میرسد داورزنی و همکارانش در وزارتخانه نهتنها خیال شفافسازی در خصوص حواشی ورزشگاه فولاد و بهطور کلی حواشی فوتبال را ندارند، بلکه از زیر بار مسئولیت هم شانه خالی میکنند، در صورتی که همین آقایان همواره توجه ویژهای به این رشته داشته و دارند. سفر داورزنی به اهواز برای بررسی اتفاقات فینال جام حذفی تنها یکی از این توجهات ویژه است. معاون وزیر به اهواز سفر میکند، آنهم فقط به دلیل بررسی اتفاقات روی داده، در حالی که یک هفته بعد مدعی میشود که وزارت ورزش هیچ مسئولیتی در خصوص اتفاقات و مشکلات استادیومهای فوتبال ندارد!
در صحبتهای داورزنی تناقضهای زیادی دیده میشود؛ اگر وزارت مسئولیتی در این مورد نداشته، چرا باید دست راست وزیر بلافاصله خود را به محل برگزاری مسابقه برساند و اگر هم مسئولیتی داشته، چرا آقای معاون به شیوه خود از مسئولیتپذیری و پاسخگویی فرار میکند؟! ضمن اینکه هنوز جریان چمدان پر از ارز داورزنی که به صورت ویژه به جام ملتها اعزام شد از خاطرمان نرفته است. چطور میتوان مدعی شد که فدراسیونها به تنهایی مسئول اتفاقات ریز و درشت رشتههای خود هستند، در حالی که قانوناً وزارت ورزش مسئول مستقیم آنها محسوب میشود و حتی بودجههای مصوب نیز از طریق همین نهاد به دست فدراسیونها میرسد. ضمن اینکه تکرار حوادث و اتفاقات حاشیهای و ناراحتکننده موضوعی است که هم فدراسیونها و هم نهاد بالادستیشان مسئول آن هستند و تحت هیچ شرایطی نمیتوانند از وظایف خود شانه خالی کنند.
یک هفته از فینال جام حذفی گذشته، اما خبری از معرفی مقصران و برخورد با آنها نشده است. چند هفته از بازی پرسپولیس – سپاهان میگذرد و کماکان خاطیان معرفی نشدهاند و برخوردی نیز با آنها صورت نگرفته است. در چنین شرایطی باید تأسف خورد به حال وزارت ورزش که نهتنها اهمیتی به این مسائل نمیدهد، بلکه حاضر هم نیست نقش و وظیفه خود در این حوادث را به گردن بگیرد. تبعیض بین فوتبال و غیر فوتبالیها بر کسی پوشیده نیست، اما حالا که زمان رسیدگی به حواشی رشته محبوب آقایان رسیده، آنها به راحتی خود را کنار میکشند و با سیاست یک بام و دو هوا فدراسیون را مسئول اول و آخر معرفی میکنند.
حواشی فوتبال پرهزینه و بیثمر هر روز بیشتر میشود، اما کسی اعتنایی به این مسائل نمیکند. از آن بدتر اینکه عالیترین مرجع ورزش در ایران نیز فدراسیون را طرف حساب همه میخواند، در صورتی که خودشان نیز میدانند هرگز نمیتوان منکر سهم وزارت ورزش در اتفاقات ریز و درشت رشتههای مختلف از جمله فوتبال شد.