سرویس ورزشی جوان آنلاین: از دست رفتن جام قهرمانی آسیا آن هم در رقابتهایی که در ایران برگزار میشود زنگ خطری برای فوتسال ایران محسوب میشود. تیم فوتسال زیر ۲۰ سال کشورمان در جریان رقابتهای قهرمانی آسیا و در شرایطی که همه منتظر فینالیست شدن این تیم بودند در نیمهنهایی با اختلاف چهار گل به ژاپن باخت تا گوشه دیگری از سوءمدیریتها در این رشته نمایان شود. ژاپن و افغانستان فینالیستهای این دوره بودند و یک بار دیگر معلوم شد با حرف و مصاحبه موفقیتی به دست نمیآید. علل سومی شاگردان حمید شاندیزی در آسیا را باید خیلی جدی بررسی کرد. وحید شمسایی آقای گل فوتسال جهان و کاپیتان اسبق تیم ملی در گفتوگو با «جوان» ارزیابیاش را از عملکرد تیم جوانان بیان کرد.
کسب مقام سوم آسیا عنوانی نبود که همه از تیم زیر ۲۰ سال فوتسال ایران انتظار داشتند. نظر شما در مورد از دست دادن عنوان قهرمانی چیست؟
به عنوان عضوی از خانواده فوتسال و همچنین یکی از اعضای کمیته فنی توقعمان بیشتر بود و ما هم دوست داشتیم در کشور خودمان جام قهرمانی را بالای سر ببریم، اما متأسفانه این اتفاق نیفتاد. میطلبد حالا که مسابقات تمام شده است مباحث فنی تیم به صورت دقیق مورد ارزیابی قرار گیرد. مشخص است که حریفان و به ویژه ژاپن سرمایهگذاری گستردهای روی تیمهای پایه فوتسالشان میکنند تا آیندهشان تضمین باشد. به همین دلیل ما هم باید سرعتمان را افزایش دهیم وگرنه در آیندهای نزدیک دچار مشکلات بزرگتری خواهیم شد. این زنگ خطری بود برای فوتسال ما که در کشور خودمان ژاپن تیم ملیمان را شکست داد. این اتفاق افتاده است و دیگر نمیتوان کاری کرد. برای همه ما پذیرش این اتفاق سخت است ولی با این حال باید با واقعیت روبهرو شویم، علت این شکست را پیدا کنیم، عملکرد تیم به صورت کامل ارزیابی شود و در نهایت با گرفتن تصمیمات منطقی اتفاقات خوب و درستی را برای فوتسال ایران رقم بزنیم.
علت شکست تیم ملی در نیمه نهایی و بازماندن از حضور در فینال چه بود به ویژه که تیم جوانان قبل از شروع رقابتهای قهرمانی آسیا چند بازی تدارکاتی را نیز پشت سرگذاشت؟
یادمان باشد وقتی نتیجه ضعیفی گرفته میشود و ناکامی اتفاق میافتد نمیتوان گفت: ضعف فقط در یک بخش بوده است بلکه ضعفها در بخشهای مختلف دست به دست هم میدهد تا در نهایت نتوانیم به هدفمان برسیم. این ضعفها در برخی مواقع نمود بیشتری پیدا میکند. بعضی مواقع صحبتهایی مطرح میشوند که نتیجهای ندارند. اگر میخواهیم این اتفاق دوباره تکرار نشود باید از همین الان بحث و برنامهریزی فنی را برای آینده شروع کنیم. باید با نگاه درست به آینده مسیر رسیدن به اهداف بعدی را از همین حالا مشخص نماییم. تیم زیر ۲۰ سال ژاپن به ایران آمد، تیم کشورمان را برد و در نهایت هم قهرمان آسیا شد. سرمربی تیم بزرگسالانشان در این مسابقات حضور داشت و چند نفر از اعضای تیم بزرگسالانشان هم به تیم جوانشان کمک کردند. ژاپنیها تعدادی از بازیکنان امیدشان را به رده بزرگسالان بردند و همین شیوه را نیز ادامه میدهند. با برنامه پیش میروند. نمیشود یکدفعه بازی ۱۰۰ نفر را ببینید و از بین آنها ۱۵ نفر را انتخاب کنید. باید مسیر را پیدا کرد.
چرا فوتسال ایران نمیتواند مسیر درست پشتوانهسازی و موفقیت را پیدا کند؟
همیشه گفتهام کشتی و فوتسال دو رشتهای هستند که استعدادهای زیادی را میتوان در آنها کشف کرد. فوتسال در بخشهای مختلف از جمله مدارس، ورزش کارگری، ادارات و حتی محلات فضا برای نمود در سطح جامعه را دارد. استعدادهای زیادی داریم که باید کشف شوند. علی صانعی یکی از استخوان خردکردههای این رشته است و به عنوان مسئول استعدادیابی انتخاب شده است، اما استعدادیابی اینگونه نیست که از هر شهر چند نفر را بیاوریم. درواقع باید از کشورهایی مثل ژاپن الگوبرداری کنیم. ژاپن برای رسیدن به اهدافش قید نتیجه گرفتن در سه یا چهار سال را میزند. ما هم اگر بخواهیم همچنان برتریمان را نسبت به رقبا در فوتسال حفظ کنیم باید یکسری چیزها را برای رسیدن به اهداف بزرگتر از دست بدهیم.
نگاهها به استعدادیابی و برنامهریزیهای بلندمدت در فوتسال ایران چگونه است؟
باید نگاهمان به آینده بلندمدت و برنامهریزی شده باشد. نباید مقطعی فکر کنیم و اگر چشمانداز بلندمدت نداشته باشیم قطعاً پشتوانهسازیمان در آینده به مشکل میخورد. نسل فعلی فوتسال بزرگسالان که سوم جهان شدند نسل فوق العادهای هستند. سؤال اینجاست که آیا باز هم میتوانیم نسلهایی مثل آنها را تربیت کنیم یا تنها به کشف چند تک ستاره بسنده کردهایم؟ این مسئله مهم است نه اینکه فقط حرف بزنیم. باید برنامهریزی و پشتوانهسازی انجام شود، در غیر این صورت ضرری جبران ناپذیر متوجه فوتسالمان خواهد شد. قرار نیست ملیپوشان فعلی تا آخر عمر پیراهن تیم ملی را بر تن کنند و به زمین بروند.
کادر فنی در کسب عنوان سومی آسیا چه سهمی داشت؟ پس از باخت به ژاپن انتقادهای زیادی در خصوص انتخاب حمید شاندیزی به عنوان سرمربی مطرح شد.
وقتی کمیته فنی انتخاب شد شاندیزی سرمربی جوانان بود. قرار بود آقای حیدریان به عنوان سرمربی انتخاب شود ولی مسئول کمیته فنی قبلی موافقت نکرد. پس از آن مسابقات مقدماتی جوانان آسیا بود. از آنجا که آقای شاندیزی دو، سه سال به عنوان دستیار آقای صانعی در این رده حضور داشت و بازیکنان را کاملاً میشناخت نمیتوانستیم در فرصت کم سرمربی را تغییر دهیم و دوباره از صفر شروع کنیم. با همین کادر رقابتهای مقدماتی را پشت سرگذاشتیم ولی در نهایت سوم شدیم. شکست هم برای بازیکن است و هم کادر فنی. نمیشود فقط تقصیر را گردن یک نفر انداخت. باید همه مسائل در کمیته فنی مطرح شود، قطعاً اشکالاتی وجود داشته است. در خصوص حفظ یا تغییر کادرفنی تیم جوانان کمیته فوتسال آقای انصاری فرد باید پاسخگو باشد.
سالار آقاپور عنوان آقای گلی رقابتها را به دست آورد. برای حفظ این استعدادها چه کار باید کرد؟
اینکه یک ایرانی آقای گل شود قطعاً خوشحال کننده است، اما اگر فقط به تک چهرهها بسنده کنیم اصلاً درست نیست. در همین تیم جوانان استعدادهای خوبی داریم. باز هم جای خوشحالی دارد که عنوان آقای گلی را به دست آوردیم. منتها آقای گلی که با قهرمانی همراه نباشد لذت همیشه را ندارد.
حواشی فوتسال همیشه زیاد است و فدراسیون توجه کافی به این رشته ندارد. سوءمدیریتها چه تأثیری روی آینده فوتسال کشورمان دارد؟
صددرصد تأثیر زیادی دارد. فوتسال همیشه نتیجه گرفته به همین دلیل نیازمند رسیدگی و توجه بیشتر است و نباید به افتخارات گذشته بسنده کنیم. سرمایهگذاری و هزینه لازمه تداوم موفقیت است و اگر این موارد رعایت نشود قطعاً از جایی به بعد نباید منتظر موفقیت بود. نگاه به فوتسال مثل نگاه به بچه سرراهی است و این نگاه آخر و عاقبت ندارد. فوتسال رشتهای است پر از استعداد که میتواند باعث شادی مردم شود و هواداران زیادی را به سوی خود جلب کند. در شهرستان یک بازی برگزار میشود سالنها پر از طرفدار میشود. این نشان از محبوبیت فوتسال دارد ولی اگر قرار باشد رسیدگی نکنند معتقدم در آینده نمیتوانیم حرفی برای گفتن داشته باشیم.
درحال حاضر رسیدگی به فوتسال رضایتبخش است؟
بستگی به نوع نگاه دارد؛ اگر توقعمان برگزاری اردو و یکی دو سفر تدارکاتی باشد اسم آن را نمیتوان رسیدگی مطلوب گذاشت. کمبودهای زیادی وجود دارد. در کل فرآیند رسیدگی به فوتسال باید بهتر از اینها باشد.
چه آیندهای برای فوتسال ایران متصور هستید؟
نسل فعلی نسل خوبی است امیدواریم نسلهای بعدی نیز به این اندازه موفق باشند و خوش بدرخشند. اواخر امسال تیم ملی باید در قهرمانی آسیا شرکت کند و سال آینده نیز جام جهانی فوتسال را در پیش داریم. توقع از تیم ملی بزرگسالان بسیار زیاد است. انتظار داریم جوانان بتوانند موفقیتهای فعلی را در آینده تکرار کنند. روزهای شلوغی در انتظار فوتسال است توقعمان این است که برنامهریزیها طبق خواسته کادرفنی پیش برود. فوتسال ایران این توانایی را دارد که دوباره روی سکوی جهانی برود و انتظار مردم را برآورده کند. همه باید برای رسیدن به این هدف تلاش کنیم.
تلخی باخت آقای آسیا
شکست تلخ است بهخصوص اگر در خانه باشد و جلوی چشم هوادارانی که آمدهاند تا فقط قهرمانی و بالا رفتن جام را تماشا کنند. شکست تلخ است بهخصوص اگر در ابتدای راه و جوانی باشد. بهخصوص اگر برای تیمی باشد به اسم «امید» و شکست تلخ است اگر پای فوتسال ایران در میان باشد؛ فوتسالی که آقای آسیاست.
باورش خیلی سخت است که فوتسال ایران در خانه ببازد. فرقی نمیکند در کدام رده و چه پایهای، فوتسال ایران حق باختن ندارد. این جبر زمان است. مگر میشود تصور کرد کشور توپ پلاستیکی و گل کوچک در فوتسال ببازد آن هم مقابل یک تیم آسیایی، آن هم در ایران؟! حتماً اشتباه شده است. حتماً یک جای کار میلنگد والا ما اگر از خیابان هم بازیکن جمع کنیم و ببریم سالن مسابقات ژاپن که هیچ برزیل و اسپانیایش را هم به دردسر میاندازیم.
حالا اصلاً باختیم که باختیم فوتبال است دیگر جبرانش میکنیم. اصلاً تیمهای بزرگ همیشه باختهای ناجور و بد میدهند ما هم بزرگ هستیم. آرزویشان است که ما را ببرند. بگذار دلشان خوش باشد که بچههای ما را بردهاند. جبرانش میکنیم. مطمئن باشید بعداً چنان آنها را میبریم که خودشان معطل بمانند. بگذار فعلاً با این پیروزی خوش باشند، فوتسال ما حالا حالاها آن بالاست.
ولی خودمانیم بد باختیم هرچند خوب شد، حواسمان را جمع میکنیم. این دفعه با قدرت تمام تلافیاش را در میآوریم. کاری میکنیم که یادشان برود در تبریز ما را بردند. قبلاً هم از این کارها کردهایم و خیالی نیست باز هم آنها را میبریم و قهرمان میشویم. شک نکنید فوتسال ایران آقای آسیاست.