جوان آنلاین: محمد ایمانی، فعال رسانه، در کانال تلگرامی خود نوشت:
انتخابات مجلس؛ بازی و زبان اصلاح طلبان
صلاحیت ۱۵ هزار نامزد (بیش از ۷۳ درصد داوطلبان) برای انتخابات مجلس تأیید شد و به طور متوسط، بیش از ۵۱ نامزد برای هر صندلی نمایندگی رقابت می‌کنند.
طیفی از اصلاح طلبان (از جمله کارگزاران، اعتدال و توسعه، ندای ایرانیان، خانه کارگر، اعتماد ملی و...) در حال بستن فهرست‌های انتخاباتی هستند. علی باقری (عضو جبهه اصلاحات) می‌گوید: "بیش از ۱۰۰ نامزد توسعه‌گرا و دموکراسی‌خواه تایید صلاحیت شده‌اند که حضور آنان در مجلس، می‌تواند از وخامت اوضاع بکاهد". اما قرائن حاکی از این است که اصلاح طلبان، نامزد کافی برای رقابت در اغلب حوزه‌ها را دارند.
۱۱۰ فعال اصلاح طلب (از جمله کرباسچی، حضرتی، جلایی پور، گرامی مقدم، فراهانی، کولایی، طباطبایی، شیرزاد، خانجانی، علی باقری، احمد مازنی و...) دیروز خواستار حمایت احزاب و نیرو‌های سیاسی و مدنی، از ائتلاف نامزدهای میانه رو، توسعه گرا و اصلاحگر شدند.
صرف نظر از طیف سوپر رادیکال در جبهه اصلاحات که موجب دوپارگی و فروپاشی دو تشکل قبلی (نهاد اجماع ساز اصلاح طلبان/ شورای عالی سیاستگذاری) شدند، به نظر می‌رسد طیف دیگر، عمدا سیاست مظلوم نمایی و حرکت چراغ خاموش انتخاباتی را ظرف چند ماه گذشته پیشه کردند.
آن‌ها بدین ترتیب، از یکسو خاطر طیف نیرو‌های انقلابی را از وجود رقیب و تهدید آسوده می‌کردند - تا مجال رقابت و درگیری در درون جبهه انقلاب فراهم شود- و از سوی دیگر، خود را از پاسخگویی درباره کارنامه نجات می‌دادند.
آن‌ها کوشیدند به جای این که درباره کارنامه دولت روحانی و مجلس همسو پاسخگو باشند، فضای انتخابات را به سمت مظلوم نمایی (القای حذف شدگی) سوق دهند.
اما از این بازی رندانه -با دست خالی از برنامه و کارنامه- که بگذریم، اظهارات یکی از فعالان رسانه‌ای قابل تامل است و نشان می‌دهد که این طیف بی کفایت و پر خسارت، چه نگاه از خود راضی و حذفی دارند. احمد زید آبادی، ضمن نکوهش تایید صلاحیت کاندیدا‌های گمنام (!) می‌نویسد:
"گویا بسیاری از افراد گمنام و ناآشنا به امور کشورداری را تأیید صلاحیت کرده‌اند، بدان امید که فامیل آن‌ها برای حضور در پای صندوق‌های رأی بسیج شوند و نرخ مشارکت بالا رود! این هم یکی دیگر از شواهد بیگانگی با امر کشورداری است... افزودن بر سیاهی لشکر کاندیدا‌ها به قصد بالا بردن نرخ مشارکت، از یک سو بی‌اثر و از سوی دیگر برای حکومت دردسرساز است".
این ادبیات نشان می‌دهد که طیف مذکور بر خلاف هیاهوی تبلیغاتی، نامزد‌ها را درجه یک و درجه دو می‌دانند و معتقد به حذف همه نامزد‌هایی هستند که از نگاه این جریان، نام آشنا نیستند! این طیف در گذشته مدعی بوده هر کس باید بی مضایقه بتواند نامزد شود.
واقعیت این است که همین نویسنده و اغلب فعالان طیف متبوع وی، بی هیچ آورده‌ای و صرفا از طریق بزرگ نمایی رسانه ای، از گمنامی در آمده و پس از کسب سِمَت‌های اجرایی و تقنینی، بالاترین خسارت‌ها را بر جا گذاشته اند.
براستی کدام فرد گمنام و کارنابلدی می‌توانست خسارت‌هایی به بزرگی میراث دولت مدعی اعتدال و تدبیر را بر جا بگذارد و کدام مجلس مانند مجلس همسو با دولت روحانی می‌توانست کلاهبرداری آمریکا در توافق نقد/ نسیه برجام را تایید کند؟!
