جوان آنلاین: حسین دارابی در کانال شخصی خود در پیام‌رسان ایتا نوشت: تغافل بخش عمده‌ای از تربیت رو تشکیل میده، بخصوص در دوران نوجوانی. تغافل یعنی خودت رو به غفلت بزنی. میفهمی فرزندت اشتباه کرده، جوری وانمود میکنی که ندیدی. اگه زمانی متوجه شدیم که نوجوانمون داره بهمون دروغ میگه یا پنهانکاری میکنه، سریع نباید به روش آورد و ضایعش کرد. چرا؟ چون میخوایم رابطه‌مون رو حفظ کنیم. اگه دروغی که میگه رو سریع به‌روش بیاریم شاید حرمت‌ها از بین بره.
در مذاکره مفهومی هست به اسم قانون «پل طلایی». این یه قانون خیلی قدیمیه که چینی‌ها استفاده میکردند. میگه اگه دشمن بهت حمله کرد همه پل‌های پشت سرش رو خراب نکن که نتونه برگرده، چون وقتی ببینه نه راه پس داره و نه راه پیش با قدرت صدچندان باهات میجنگه. میگه برعکس برید پل‌های شکسته پشت سرش رو با طلا بسازید که راحت بتونه برگرده. چرا با طلا؟ چون خودمون تشویق کنیم به برگشت. در مسائل تربیتی و رفتار با نوجوان این خیلی نکته مهمیه. نه تنها نباید فرزند نوجوانمون رو ضایع کنیم، بلکه باید کمک کنیم او خطاش رو به‌طور آبرومندانه‌ای بپوشونه و عقب‌نشینی کنه اینطوری رابطه‌مون هم حفظ میشه.
وقتی مادر از فرزندش میپرسه سیگار میکشی؟ فرزند میگه نه؟ اینجا اگه مادر بخواد ثابت کنه که من زرنگم و گیج نیستم و مچ بچش رو بگیره اشتباه کرده. چون همه پل‌های پشت سر فرزندش رو خراب میکنه. اینجا چه اتفاقی میفته؟ قبح ماجرا برای بچه میریزه، قبلاً حرمت نگه میداشت، تو خونه سیگار نمی‌کشید ولی الان دیگه چیزی برای از دست دادن نداره، تو خونه هم میکشه. قبلاً، چون والدینش نمی‌دونستند برای اینکه پنهان کنه تو خونه نمی‌کشید. همین خوبه، نباید حرمت‌ها رو بشکنیم. اگه دروغ رو به روی بچه‌ها بیارید اون‌ها لزوماً راستگو نمی‌شوند، بلکه دروغگو‌های حرفه‌ای‌تری میشوند. یه جوری می‌پیچونند که دیگه چندنفری هم نمی‌تونید مچشون رو بگیرید، بنابراین من که کیف بچه‌ام رو میگردم، در واقع امنیت ایجاد نمیکنم، بلکه باعث میشم فرزندم سوراخ‌های بهتر و امن‌تری برای پنهانکاری پیدا کنه و مهم‌تر اینکه رابطه‌مون رو با فرزندمون قطع میکنیم که این خیلی خطرناکه. مهم‌ترین مسئله در رفتار با نوجوان حفظ رابطه با فرزنده.
