در واپسین روزهای آخر سال در مازندران از هرکوی و برزن و از هر تریبون و تیترهای روزنامهها و هفته نامهها محلی و سایتهای استانی سازهای ناکوکی به گوش میرسد و هر کسی برای خودش سازی ناموزون و جدا به صدا در میآورد و آنانی هم که دستی در آتش دارند و سینه سوختهاند لب گاز میگیرند و پشت دست میزنند و ابراز میدارند چی میخواستیم و چه از آب درآمد؟
اگر بخواهیم از عزل و نصبها و اعتراضات چپ و راستش بگذریم از جاه هایی هم صداهایی به گوش میرسد که مدیران دستگاه های دولتی به جان هم نیفتند و از هم شکایت نکنند.
کمتر بیاد داریم چنین اوضاع و احوالی برمازندران حاکم باشد، اگر برنامه ایی است که قطعا هست چرا ارائه نمیگردد؟
در گوشه ایی رئیس خانه صنعت مازندران با انتقاد از بیتوجهی دولت به مشکلات واحدهای تولیدی حوزه صنعت و معدن، سخن میگوید و اظهار میدارد متاسفانه تعطیلی کارگروه صنعت و معدن استانها در دولت یازدهم تدبیر و امید صورت گرفت.
نمایندگان مجلس هم که منتخبین مردم هستند با نزدیک شدن به عرصه انتخابات پنجرهای دیگر را باز کردهاند و خود را از انتخاب و گزینه انتخاب شده مبری میدانند و کم و کاستیها را در شایسته سالاری بردوش دیگران میاندازند.
علیپور نماینده مردم قائمشهر، سوادکوه و جویبار در گوشه ایی با تشریح مشکلات استان مازندران، میگوید: از استاندار مازندران به قوه قضائیه و کمیسیون اصل۹۰ قانون اساسی شکایت میکنیم.
درتریبونی دیگر سیدرمضان شجاعی کیاسری در جمع اعضای اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی مازندران در اتاق ساری میگوید: متاسفانه تیم مدیریتی استان متشکل از استاندار مازندران، معاونین استانداری و مدیران کل دستگاههای اجرایی استان، چندان علاقه و رغبتی برای توسعه استان ندارند. وی میافزود: این مدیران صرفا به دنبال منافع سیاسی خود بوده و برنامهای برای توسعه استان ندارند و نمیخواهند مازندران پیشرفت کند.
این موج هم به تریبونهای نماز جمعه هم کشانیده شده است و گاها خطیبان نماز جمعه هم اشاره ایی به طرحهای موضوعه میپردازند.
خطیب جمعه ساری هم در تریبونی دیگر میگوید: مسئولان مازندران اختلافات را رسانهای نکنند، امام جمعه موقت ساری خاطرنشان میکند به جای پرداختن به اختلافنظرها مسئولان به فکر رفع مشکل کشاورزی، صنعت، بیکاری و عقبماندگیهای که در مازندران وجود دارد باشند.
معاون استاندار مازندران هم در نشستی دیگر میگوید:دستگاههای اجرایی مازندران علیه هم در دستگاه قضایی شکایت نکنند.
بسیاری از مدیران و فرمانداران و بخشداران دولت پیشین هنوز بلاتکلیف هستند و معلوم نیست ماندگاران هستند و یا رفتنی و استرسی خاص بر مسند اداری استان حاکم است.
مازندران با تغییر متعدد استاندارانش و با هر تغییر اتوبوسی هم مدیران میانیاش عوض میشود بیشترین آسیبها را در طول انقلاب کشید و هنوز هم این استان نقطه سر خط است.
تعطیلی کارخانجات، خانه نشینی هزاران کارگر و صنعت رها شدهاش که همواره قربانی کشاورزیاش شد و کشاورزیاش که با داشتن مردم نجیب به سمت و سویی حرکت میکند که باغداران وکشاورزان دیروزش امروز سرایدار از ما بهتران شدهاند و ویلا سازی در ارتفاعات و پستی و بلندی این سرزمین و چشم اندازهای دلنشینش دلگیری خاص به این سرزمین داده است.
مازندران نقطه ایی از بهشت برین پروردگار است که علاوه بر داشتن مردم متدین و ولاییاش از هیچ چیزی کم ندارد و این سرزمین از انعام خداوندی لبریز است.
مشکلات استان اعم از اشتغال جوانان، پروژههای نیمه کاره، کندی در اجرای طرحها، پالایشگاه، پتروشیمی، توجه جدی به اصلاح و توسعه راههای مواصلاتی، زیبا سازی ورودی و درونی شهرها و نگاه عادلانه به همه استان … علاوه بر تزریق بودجههای کارشناسی و دقیق، به مدیریتی صحیح، پیگیر و خستگی ناپذیر و کارآمد نیاز دارد.
مشکلات آزاد سازی دریا،حضورمیلیونی مسافر و گردشگرتا چندی دیگر، و عدم توسعه راهها و نبود فضای گردشگری شایسته الخصوص در مرکز استان و...
حال با اشاره به گو شه ایی از این اوصاف باید گفت تدبیر در مازندران غریب است و امید در دور دست !
خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار
فرامرز درخشنده