اين تصميم علتهاي مختلفي دارد؛ اولين دليل به شرايط اقتصادي عربستان باز ميگردد. دليل دوم، همراهي نكردن مصريها با خواستهاي عربستانيها در منطقه است. عصبيت و عصبانيت همواره از عناصر مهم تأثيرگذار در سياستهاي سعودي بوده و اكنون هم در اقدامي براي تنبيه مصر خواستند مجموعهاي از اقدامات را عليه مصر اعمال كنند كه در اين ميان تلفيقي از تدابير تنبيهي اقتصادي هم وجود دارد تا با فشار مستمر دولت السيسي را به زانو درآورند. بحث توقف صادرات نفتي عربستان به مصر در اين چارچوب قابل درك است.
اگر مصريها توان خريد نفت را به صورت عادي داشتند هيچ گاه سراغ عربستان نميرفتند. مشكل مصر اين است كه در قبال خريدهاي نفتي از عربستان، بسته نفتي دريافت ميكند. اين بسته نفتي به مصريها داده ميشود و در مقابل، سعوديها از مصريها انتظار دارند كه امتيازدهي كنند. اين بسته بخشي شامل فروش اقساطي، بخشي ديگر با تخفيف و بخشي از نفت هم مجاني است. عربستانيها تخفيف ميدهند تا امتيازهاي ديگري از مصريها بگيرند.
مصريها همواره سعي كردهاند با اين مانورها بين قدرتهاي منطقهاي و جهاني منافع خود را تأمين كنند و اين سياست جديدي نيست، البته ممكن است در همين كشمكشها به يكطرف پناه بياورند. چنانكه انور سادات در همين كشمكشها بود كه پيوندي راهبردي با امريكا برقرار كرد و مبارك هم همين رويه را داشت و البته جمهوري اسلامي ايران همواره دنبال مصر قوي و مستقل بوده و سعي كرده برخلاف دشمنان مصر، اين كشور ذليل و ضعيف نباشد.
سعوديها تلاشها و هزينههاي زيادي كردند كه تفكر وهابيت را در شمال آفريقا به ويژه مصر ترويج كنند اما به علت دقت نظر و فرهنگ خاصي كه مصريها دارند تفكرات وهابي از منفورترين تفكرات نزد مردم مصر و نخبگان ديني اين كشور تلقي ميشود. كمتر عالم ديني را ميتوانيد در مصر مشاهده كنيد كه مخالف جدي وهابيت نباشد. اين هم به دليل فرهنگ و تمدن مصر است كه نوعي از تسامح مذهبي را در خود دارد و با اصول وهابيت در تضاد است. اين امر ريشه در تاريخ مصر دارد و تفكر معتدلانه از زمان ورود اسلام و به خصوص در دوره فاطميان كه مؤسسه ديني بزرگ الازهر را بنا نهادند، وجود داشته است. بايد به اين نكته توجه كرد كه سعوديها بيشترين هزينههاي مالي را براي جذب مردم و نخبگان مصر به وهابيت كردند اما كمترين موفقيت را در اين زمينه حاصل كردند. مردم و مؤسسات مصري به دليل همين روحيه ضد وهابي است كه فعاليتهاي سلفي-تكفيري را بر نميتابند و محدوديتهايي نيز براي احزاب سلفي به ويژه حزب «نور» قائل شدند. يكي از خواستههاي عربستان اين است كه با حمايت از چنين جريانهايي به زعم خود رقيبي براي تفكر اعتدالي الازهر بتراشند اما تاكنون ناموفق بودهاند.