شاعر و پژوهشگر کلیمی گفت: ما کلیمیان کاشان، ارادتمان به اهل‌بیت پیامبر، دارای سابقه و آمیخته به عشق و علاقه است. مادرم هرگاه دست بر زانو می‌گذارد تا بلند شود «یا علی» می‌گوید و از او کمک می‌گیرد.
ششمین همایش «باران غدیر، جلوه محبت علوی در آثار هنرمندان ادیان و مذاهب» با حضور متفکرین و ادیبان ایرانی و خارجی در حوزه هنری انقلاب اسلامی برگزار شد. حجت‌الاسلام محمدرضا زائری، دبیر همایش بین‌المللی باران غدیر ضمن گرامیداشت روز مباهله گفت: روز مباهله که در عرض غدیر است، اشاره به حقانیت امام علی (ع) دارد. به عبارتی این اتفاق تاریخی بر حدیث شریف «عَلِیٌّ مَعَ الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ» تأکید می‌کند. اجتماع و پیوستگی که هیچ‌گاه افتراق و جدایی بین آن‌ها نخواهد بود. دبیر همایش باران غدیر گفت: در غدیر یک نکته جالب وجود دارد و آن این است که تنها یکجا پیامبر برای تأکید و توجه به تبلیغ خود از زبان هنر استفاده کرد و آن هم در غدیر بود که به حصان‌بن‌ثابت دستور داد با منظومه‌ای، موضوع ولایت امام علی (ع) را بسراید. مباهله و غدیر همگی مقدمه‌ای برای کربلا و عاشورای حسین (ع) است تا ما به آن برسیم و خود عاشورا و حسین (ع)، مقدمه‌ای برای انتظار آن کسی است که همگی چشم انتظارش هستیم، همان کسی که خود را با عبارت «ان جدی الحسین» معرفی می‌کند. در ادامه این همایش النا لاویان، مدرس و پژوهشگر دین و از اعضای ادبی جامعه کلیمیان در مورد عظمت حضرت علی (ع) گفت: در تورات زبور آمده است «و بدانید که خدا مرد صالح را برای خود برگزید» و این صالح بودن، صفت امام علی (ع) است. علی خانواده سالم تشکیل می‌دهد، علی تن‌پرور نیست، بلکه روح‌پرور است. علی نان بر سر سفره می‌گذارد، علی اینگونه است. وی افزود: هر یک از ما انسان‌ها «مراد»هایی را دوست می‌دارد و بدان‌ها عشق می‌ورزد. محمد، موسی، داوود، مسیح، حسین، زهرا و مریم، اما نکته مهم این است که آن‌ها را برای حاجت‌خواهی نخواهیم، بلکه به آن‌ها عشق بورزیم، به خاطر خودشان. علی اگر «وصی» و «ولی» هم نبود، همان نیک بودنش کفایت می‌کرد تا آدمی او را دوست داشته باشد.
لاویان ادامه داد: ما کلیمیان کاشان، ارادتمان به اهل‌بیت پیامبر، دارای سابقه و آمیخته به عشق و علاقه است. مادرم زانودرد دارد، او هرگاه دست بر زانو می‌گذارد تا بلند شود، می‌گوید «یا علی» و از او کمک می‌گیرد. ما در عاشورا و دهه محرم هیچ‌گاه لباس روشن نمی‌پوشیم یا مراسم عروسی و جشن نمی‌گیریم و همچون شیعیان، آن ایام را زمانی برای بزرگداشت شهادت امام حسین (ع) می‌دانیم.
