جواد عزتی بازیگر بااستعدادی است. بعید می‌دانم کسی پیدا بشود که توانایی و استعداد بازیگری او را زیر سوال ببرد. او در هر فیلمی که بازی کرده، توانسته نقش را مال خود کند و به اندازه قابلیت‌های فیلم به چشم بیاید، ولی در عالم سینما استعداد و توانایی یک چیز است و داشتن انتخاب‌های درست یک چیز دیگر.
جواد عزتی با وجود استعداد‌های ناب بازیگری‌اش در سال‌های اخیر انتخاب‌های خوبی در سینما نداشته است. این موضوع پس از اکران فیلم «کت چرمی» در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر بیش از هر زمان دیگری به چشم آمد. به طوری که بیشتر سوالات خبرنگاران در نشست خبری فیلم درباره تکراری بودن نقش جواد عزتی و کلیشه شدن این بازیگر در نقش‌های مشابه بود.
برای راست آزمایی بهتر این مدعا، باید نگاهی به فیلم‌های چند سال آخر عزتی انداخت. او از بازی در فیلم «جهان با من برقص» در سال ۱۳۹۷ به این سو، مدام در نقش آدم‌هایی شکست خورده، ویران شده و عصبی بازی کرده است. بازی در این نقش‌ها از زمانی که عزتی از سینمای کمدی خداحافظی کرده بیشتر به چشم می‌آید. هرچند که او در سینمای کمدی نیز به یک فرمول ثابت برای ایفای نقش رسیده بود و خوشبختانه خیلی زود متوجه موضوع شد و با فیلم‌های کمدی خداحافظی کرد.
با وجود هوشمندی عزتی در خداحافظی به موقع با نقش‌هایِ تکراریِ کمدی، او این بار در دامِ نقش‌هایِ تکراریِ فیلم‌های جدی و جنایی افتاد. عزتی در «جهان با من برقص»، «آتابای»، «شنای پروانه»، «مرد بازنده»، «خورشید» و سریال «زخم کاری» نقش‌هایی با ویژگی‌ها و مختصات شبیه به هم داشته است و تکرار دوباره آن در «کت چرمی» این سوال را پیش می‌آورد که چرا عزتی با این استعداد و کارنامه بازیگری دست به تکرار خودش می‌زند؟
نکته مهمتر در جریان انتخاب نقش‌های عزتی به شبیه بودن کنش و واکنش‌ها، حالات و جنس بازی او در این نقش‌ها برمی‌گردد. یعنی آنچه که ما از این بازیگر بر پرده سینما می‌بینیم، اکت‌ها و نقش‌هایی شبیه به هم است که پس از مدت کوتاهی تماشاگر را به این فکر می‌اندازد که جواد عزتی این فیلم تفاوتی زیادی با جواد عزتی فیلم‌های قبلی‌اش ندارد.
این نکته زمانی بیشتر توی ذوق می‌زند که می‌بینیم عزتی در سال ۱۳۹۸ در پنج فیلم سینمایی بازی کرده است که در هر کدام نقش‌هایش شبیه به هم بوده است. اینجاست که بازیگر باید با گزیده‌کاری و وسواس، نگذارد مدام در نقش‌های مختلف تکرار شود و تصویری کلیشه‌ای از خودش در ذهن تماشاگر به جا بگذارد.
جواد عزتی برای به دست آوردن نامش در سینما زحمت زیادی کشیده است. لیاقتش را هم داشته است. او از بازی در سریال‌های کمدی تلویزیون کارش را شروع کرد و پله پله جلو آمد و به یکی از ستاره‌های سینمای ایران تبدیل شد. عزتی برای حفظ نام و برندی که در سینما به سختی به دست آورده، باید هوشمندانه‌تر عمل کند.
رفتن در قالب نقش‌های تکراری و محک نزدن خود در فیلم‌هایی متفاوت، نام جواد عزتی را در سینمای ایران به بازیگری کلیشه‌ای و تک بعدی تبدیل می‌کند. این بازیگر نیاز به یک خانه تکانی اساسی در نوع بازی و انتخاب‌هایش دارد. در جشنواره امسال این موضوع بسیار به چشم آمد و اگر عزتی فکری به حال انتخاب‌ها فیلم‌هایش نکند، در آینده‌ای نه چندان دور به بازیگری درجه دو تبدیل خواهد شد.
