به گزارش جوان آنلاین به نقل از میزان، زن سالخورده افغانستانی که در گوشه خانه کهنه خود در ولایت هرات در غرب این کشور نشسته است، هنوز روز وحشتناکی در سال ۲۰۰۱ را به یاد می‌آورد که نیرو‌های آمریکایی بمب‌های خوشه‌ای را به طرز وحشیانه‌ای بر روستای فقیرانه آن‌ها پرتاب کردند و ده‌ها کشته یا مجروح بر جای گذاشتند.
به گزارش «شینهوا»، این زن افغانستانی که در روستای «قلعه شاطر» شهر هرات زندگی می‌کند، گفت: ساعت ۱۴ و ۳۰ دقیقه بعد از ظهر بود، هر وقت یادم می‌آید حتی شب‌ها مرا آزار می‌دهد.
ارتش آمریکا در روز‌های اولیه جنگ به اصطلاح خود علیه تروریسم در افغانستان، بمب‌های خوشه‌ای، یک سلاح غیرمتعارف، را در این روستا پرتاب کرد که منجر به کشته و زخمی شدن تعداد زیادی غیرنظامی افغانستانی شد.
بر اساس گزارش ائتلاف مهمات خوشه‌ای، از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۲، نیرو‌های آمریکایی هزار و ۲۲۸ بمب خوشه‌ای حاوی بیش از ۲۴۸ هزار بمب را در افغانستان پرتاب کردند.
این زن سالخورده و بیمار با یادآوری آن روز وحشتناک گفت که بمب‌ها ریخته شده، سه بمب با انفجار بزرگ و دو بمب دیگر منفجر نشده‌اند؛ وی می‌گوید چند ثانیه بعد همه چیز از کار افتاد، شیشه‌های خانه‌اش شکست و بچه‌های اطرافش در برکه‌ای از خون افتادند.
وی که همه اعضای خانواده‌اش در این حمله مجروح شده‌اند، می‌گوید: بیماری من به خاطر این حمله است. من پنج کودک یتیم را بزرگ کرده بودم و دارایی‌هایم را فروخته بودم تا از آن‌ها حمایت کنم. پسرم پایش را از دست داد و نتوانست کار کند.
یکی دیگر از قربانیان این بمباران، «نصیر احمد» است که از این حمله وحشیانه جان سالم به در برده و به وضوح از آن روز غم انگیز به عنوان خاطره‌ای تلخ در زندگی خود یاد می‌کند.
«احمد» به خبرگزاری شینهوا گفت: من در آن زمان ۳۰ ساله و در خانه بودم، اما ناگهان هواپیما‌های آمریکایی بمب‌هایی را پرتاب کردند که منجر به شهادت همسرم و زخمی شدن ۸ نفر دیگر شد.
این مرد افسرده با یادآوری آن روز خونین و غم انگیز گفت: یک نفر از ناحیه سر، یک نفر از ناحیه دست آسیب دید و یک نفر دیگر کشته شد.
«احمد» گفت که خواهر مجروحش پس از چهار سال بر اثر جراحات جان باخته است.
غیرنظامیان قربانیان اصلی این حمله
به گفته احمد، جنگنده‌های آمریکایی برای هدف قرار دادن طالبان که به عقیده نیرو‌های آمریکایی در روستای قلعه شاطر حضور داشتند، بمب‌های خوشه‌ای پرتاب کردند، اما قربانیان، اعم از کشته‌شدگان یا زخمی‌ها، همه غیرنظامیان بودند.
وی گفت: هیچکس برای عذرخواهی یا جبران خسارت قربانیان نیامده است.
«مهیدین خان»، یکی دیگر از قربانیان این حمله مرگبار هوایی، که مصیبت مشابهی را تجربه کرد، گفت که این روز وحشتناک او را در طول زندگی‌اش تحت‌الشعاع قرار خواهد داد.
این مرد سالخورده گفت که در خانه بوده است که بمب افکن‌های آمریکایی در آسمان ظاهر شدند و ظرف چند دقیقه روستا را به خاک و دود تبدیل کردند.
خان گفت: من وارد دروازه شدم و باد شدیدی مرا روی زمین انداخت؛ پس از دو دقیقه به هوش آمدم و همه چیز را ویران شده در اطرافم دیدم. احساس کردم همه چیز در اطرافم در حال حرکت است.
وی یادآور شد: از روی زمین بلند شدم، دو فرزندم به ترتیب دو ساله و سه ساله بودند و آن‌ها را به وسیله نقلیه خود بردم؛ خان همچنین گفت که او به همراه کسانی که از این حمله مرگبار جان سالم به در برده اند، ۱۱ جسد را از آوار بیرون آورده و آن‌ها را شبانه دفن کرده است.
خان به شینهوا گفت: نه سربازان آمریکا و نه دیگران نیامدند که ما را مطلع کنند؛ آن‌ها بدون تفکیک حمله کردند و رفتند.
گزارش سازمان ملل
هیأت کمک سازمان ملل در افغانستان (یوناما) در گزارش اخیر خود هزار و ۹۵ کشته و ۲ هزار و ۶۷۹ زخمی را در این کشور جنگ زده بین ۱۵ آگوست ۲۰۲۱ تا ۳۰ می ۲۰۲۳، ثبت کرده است.
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ همچنین با اشاره به این که کودکان آسیب‌پذیرترین قربانیان بمب‌های بدون انفجار هستند، در گزارش خود خاطرنشان کرد که در ۵۴۱ حادثه انفجار مین و مواد منفجره بین ژانویه ۲۰۲۲ تا ژوئن ۲۰۲۳، ۶۴۰ کودک کشته یا مجروح شده‌اند، که حدود ۶۰ درصد از کل تعداد قربانیان غیرنظامی مربوط به انفجار بمب‌های خوشه‌ای است.
