کد خبر: 1202365
تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۴۰۲ - ۲۳:۰۰
تبعیض، بی‌توجهی، مسکن و اشتغال، گلایه بی‌پایان ورزشکاران 
مرتضی مهرزاد، ستاره والیبال نشسته ایران یکی از همان ورزشکارانی است که کارد به استخوانش رسیده و در گفتگو با ورزش ۳، لب به اعتراض باز کرده است.
شمیم رضوان
جوان آنلاین: بی‌توجهی و وعده‌های عملی نشده سال‌هاست که داد ورزشکاران را درآورده است، خصوصاً آن‌ها که موفق به کسب مدال و عنوان‌های در خور توجه شده‌اند. موفقیت‌هایی که جز چند عکس یادگاری هیچ سودی برایشان نداشته است. 
مرتضی مهرزاد، ستاره والیبال نشسته ایران یکی از همان ورزشکارانی است که کارد به استخوانش رسیده و در گفتگو با ورزش ۳، لب به اعتراض باز کرده است. ورزشکاری که دو طلای پارالمپیک، دو طلای بازی‌های آسیایی، طلای قهرمانی جهان و جام باشگاه‌های جهان از جمله افتخاراتش است: «مهم‌ترین مسابقات امسال هانگژو بود که موفق به کسب طلای آن شدیم. قهرمانی والیبال نشسته برای کاروان ایران اهمیت بسیاری داشت و بعد از آن هم قهرمان جام باشگاه‌های جهان شدیم، اما به نظر می‌رسد که قهرمانی‌های والیبال برای مسئولان عادی شده است. این خیلی بد است. حمایت‌ها هم هیچ تعریفی ندارد و به هیچ یک از درخواست‌هایی که طی این سال‌ها داده‌ایم توجهی نشده است. برای نمونه چرا باید بین طلای تیمی با طلای انفرادی در مسابقات پارالمپیک و پاراآسیایی فرق گذاشته شود و پاداش بچه‌ها را نصف بدهند. در‌حالی‌که ما تنها تیمی از ایران هستیم که در المپیک و پارالمپیک می‌توانیم روی سکوی المپیک بایستیم و سال‌هاست که قهرمان جهان هستیم. این ناعدالتی در حق بچه‌هاست. در بازی‌های پاراآسیایی هانگژو هم همین اتفاق افتاد و ما تنها تیمی بودیم که طلا گرفتیم، اما باز هم پاداش‌ها نصف شد. از المپیک و پارالمپیک بالاتر نداریم و ما مثل آب خوردن سهمیه کسب می‌کنیم و مدال طلا می‌گیریم، اما به چشم کسی نمی‌آید. اکثر بچه‌های ما این ورزش شغل‌شان است و شغل دیگری ندارند.»
اوضاع سایر ورزشکاران نیز تعریفی ندارد، به‌طوری‌که گله‌های امیرحسین هدایی، ملی‌پوش تنیس روی میز در گفتگو با ایسنا نیز در همین راستاست و به بی‌توجهی مسئولان، مشکلات مالی، معیشتی و شغل ورزشکاران خلاصه می‌شود: «در سه سال گذشته همه تلاش خود را کردم تا بهترین نتایج را بگیرم. نفر اول رنکینگ امید‌های جهان شدم. دو طلا در بازی‌های کشور‌های اسلامی و یک برنز تیمی تاریخی به همران نیما و نوشاد عالمیان کسب کردم، اما در نهایت ۷۵ میلیون توسط کمیته ملی المپیک و ۱۲۵ میلیون توسط وزارت روزش به عنوان پاداش دریافت کردم که با مجموع آن، حتی یک ماشین معمولی هم نمی‌توان تهیه کرد. درحالی‌که دغدغه من مثل اکثر ورزشکاران مسکن و اشتغال است. دغدغه‌ای که از وزیر ورزش درخواست دارم با توجه به وعده‌های ریاست جمهوری انجام شود تا بتوانیم تمام تمرکز خود را روی کسب سهمیه المپیک بگذاریم.»
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار