جوان آنلاین: جشنواره بین‌المللی شعر فجر می‌تواند مجامع ادبی کشور‌های منطقه فارسی را به هم پیوند دهد و از این جهت قابل ستایش است.
داود عرفان، شاعر و پژوهشگر افغانستانی درباره آینده شعر فارسی و نقش جشنواره‌های ادبی مختلف در جغرافیای فرهنگی زبان فارسی در گردهمایی شاعران با یکدیگر و تشکیل جمهوری شعر فارسی در پاسخ به این سؤال که «شعر فارسی اکنون چه روزگاری را می‌گذراند و چه آینده‌ای خواهد داشت و جایگاه شاعران فارسی‌زبان مهاجر در آینده شعر فارسی چگونه است»، گفت: از دید من، شعر فارسی پس از تحول نیمایی و سپید، ایستایی اختیار کرده است. شعر فارسی در عاشقانه‌سرایی و بازی زبانی دست‌و‌پا می‌زند. شعر فارسی نیازمند یک شوک تازه است. شاعران مهاجر افغانستانی در ایران، پل‌های ارتباط فرهنگی هستند. نماینده‌های شعر، بخش‌هایی از تمدن ایرانی هستند که به نحوی از نظر‌ها دور مانده‌اند و حامل اندیشه و هنر بخش غربی تمدن ایرانی به بخش شرق این تمدن هستند. این دوگانگی هویت ادبی، هم زیبایی در پی دارد و هم پیشرفت.
وی درباره اتصال مجامع ادبی ایران و افغانستان خاطرنشان کرد: زبان فارسی نیازمند به اتصال مجامع فرهنگی در ایران، افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان و حتی شبه‌قاره است. همکاری بین این حوزه‌ها می‌تواند به تحکیم جایگاه زبان پارسی در منطقه کمک کند. در شرایط فعلی به دلیل حاکمیت ضدپارسی افغانستان به همکاری بیشتر نیاز است. البته ظرفیت دیاسپورای افغانستان می‌تواند به اتصال مجامع فرهنگی دو کشور کمک کند. عرفان ادامه داد: چقدر ناشران ایرانی رمان‌های افغانستان را منتشر کرده‌اند؟ با وجود اینکه شاعران زیادی از افغانستان در جشنواره‌های مختلف ایران مقام آورده‌اند، چند اثر از این شاعران در مجامع ادبی ایران معرفی شده است؟ من در سفرنامه «از هری‌رود تا زاینده‌رود» به این مشکلات اشاره کرده‌ام. در مجامع ادبی تهران، شیراز و همدان شرکت کردم و شناخت از ادبیات افغانستان را بسیار اندک و در برخی مجامع ادبی در حد هیچ یافتم. راهکار‌های عملی در پاسخ به پرسش‌های شما می‌تواند گام‌های مؤثری برای بهبود شناخت ادبیات و فرهنگ افغانستان باشد.
داود عرفان درباره نقش جشنواره‌های ادبی کشور‌های فارسی‌زبان در اعتلای شعر معاصر فارسی نیز عنوان کرد: جشنواره‌های ادبی دو کشور و حتی فراتر از آن، محملی برای تبارز پدیده‌های ادبی-فرهنگی و عامل ارتباط و همکاری بیشتر بین مجامع فرهنگی و مهم‌تر از همه عامل شناخت بهتر طرفین است. می‌دانم که این جشنواره می‌تواند مجامع ادبی کشور‌های منطقه فارسی را به‌هم پیوند دهد و از این جهت قابل ستایش است.
