اوضاع کنونی رژیم روبه اضمحلال صهیونیستی و حاکمان مفلوک آن شباهت عجیبی به تئوری «قورباغه آب پز» دارد. تئوری‌ای که می‌گوید «زمانی که قورباغه را داخل یک ماهیتابه پر از آب قرار می‌دهند و آب آن را به تدریج داغ می‌کنند، قورباغه نمی‌تواند متوجه افزایش تدریجی حرارت شود. او آن‌قدر می‌نشیند تا بمیرد.» بنابراین آنچه این روز‌ها از رفتار نابهنجار سران رژیم صهیونیستی مشاهده می‌شود، نه از موضع قدرت که از سر استیصال و درماندگی آنهاست. آن‌ها در حال مرگ تدریجی هستند، از این رو هرچه تقلا می‌کنند، بیشتر فرو می‌روند.
برای درک این مهم کافی است به چند سال نه، بلکه چندماه پیش از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) برگردید. سران رژیم صهیونیستی با حمایت‌های مالی و سیاسی امریکا و شرکای غربی، در اجرایی کردن طرح دروغین موسوم به ابراهیم، به جایی رسیده بودند که در قالب آن می‌رفتند تا پایتخت‌های برخی دولت‌های عربی و اسلامی را از طریق گشایش سفارتخانه‌های خود، یکی پس از دیگری بدون هرگونه خشونت و جنگ و درگیری به نام «عادی‌سازی روابط» فتح نمایند. طرح توافق ابراهیم، بیانیه مشترک اسرائیل، امارات متحده عربی و ایالات متحده امریکا بود که در ۱۳ اوت ۲۰۲۰ منعقد شد. همچنین بعد‌ها از این عنوان برای توافقنامه عادی‌سازی روابط بحرین و اسرائیل نیز استفاده شد. این توافقنامه‌ها توسط وزیران امور خارجه بحرین و امارات و نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی (بنیامین نتانیاهو) در ۱۵ سپتامبر سال ۲۰۲۰ در کاخ سفید و با حضور و امضای دونالد ترامپ رئیس‌جمهور وقت امریکا منعقد شد.
سران سرمست از پیروزی رژیم صهیونیستی که روزگاری داعیه فتح «نیل تا فرات» در سر می‌پروراندند، اکنون تصور می‌کردند که با عادی‌سازی روابط با کشور‌های عربی و اسلامی، قدم بزرگی برای رسیدن به آن برداشته‌اند؛ اما به ناگاه عملیات مجاهدان فلسطینی در قالب «طوفان الاقصی» همه طرح‌ها و برنامه‌های آن‌ها را در هم پیچید و چنان ضربه‌ای به اقتدار دفاعی، امنیتی و سیاسی رژیم وارد کرد که «شکست غیرقابل ترمیم» بهترین و کامل‌ترین عبارتی است که می‌توان درباره آن به کار برد.
طوفان الاقصی را می‌توان به مثابه همان ماهیتابه‌ای دانست که به تدریج داغ شد و رژیم صهیونیستی را آب پز کرده است. خشم فروخورده مردم بی‌دفاع فلسطین که ۷۵ سال بیشترین جنایات را در زندانی روباز به وسعت فلسطین، تحمل کرده بودند، رفته رفته فوران و با عبور از «انتفاضه سنگ»، به «انتفاضه موشک» و تجهیزات پیشرفته توسعه یافت و طغیان کرد. این قورباغه آب پز شده اکنون راهی جز تسلیم شدن ندارد و هرچه بیشتر می‌پرد، دست و پای نحیف و بی‌رمق آن بیشتر در آب سوزان فرو می‌رود. رژیم صهیونیستی اگر پیش از این نزد افکار عمومی جهان، خصوصاً جهان غرب به مدد رسانه‌های پرتعداد و کارتل‌های تبلیغاتی وابسته، توانسته بود اعتبار و آبرویی را برای خود دست و پا کند و بلکه در پرتو «هلوکاست» مظلومیتی تاریخی برای خود ترسیم کند، اکنون، اما با جنایاتی که در باریکه غزه طی شش ماه گذشته در کشتار مردم بی‌دفاع و زنان و کودکان، رقم زده است، نه تنها نزد افکار عمومی جهانی آبرویی ندارد که پایتخت‌های اروپایی و امریکایی به صحنه تظاهرات ضد صهیونیستی بدل شده است. آن‌ها نه تنها راهی به پایتخت‌های اسلامی نیافتند که دستکم نزد ملت‌های غربی، اخراج هم شده‌اند.
رژیم صهیونیستی بخواهد یا نخواهد به افول خود نزدیک و نزدیک‌تر شده است، بنابراین برخی اقدامات ایذایی نظیر حمله به مراکز بیمارستانی و درمانی در غزه، محاصره اقتصادی مردم و در اقدام جنون‌آمیز اخیر یعنی حمله موشکی به بخش کنسولی سفارت جمهوری اسلامی ایران در دمشق، تغییری در وضعیت رو به افول آن ایجاد نخواهد کرد. اگرچه مقامات رسمی جمهوری اسلامی ایران بار‌ها تأکید کرده‌اند، صهیونیست‌ها برای این جسارت سیلی خواهند خورد و مجازات خواهند شد، اما چنانکه تاکنون برنامه‌ها با تدبیر و طراحی پیش رفته، نواختن سیلی و مجازات متجاوز با صبر و حوصله انجام خواهد شد. آنچه امروز در سرزمین‌های اشغالی در جریان است و شهروندان اشغالگر صهیونیست در خوف و ترس ناشی از حمله تلافی‌جویانه جمهوری اسلامی ایران تحمل می‌کنند، بسان برزخی جهنمی برای آنان و سران رژیم صهیونیستی است که نزدیک است از ترس مرگ دست به خودکشی بزنند. این قورباغه را باید در همان آب داغ نگه داشت.
