دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در حالی ۱۱ اسفند سال گذشته برگزار شد که عملیات روانی گسترده دشمنان جمهوری اسلامی با همه توان فعال شده بود تا مانع حضور مردم در پای صندوق رأی شوند و میزان مشارکت را به زیر ۲۰ درصد برسانند. در این معرکه بود که ۴۱ درصد ملت ایران به میدان آمدند تا نقشه‌های دشمن را نقش بر آب کنند و حماسه باشکوهی آفریدند که محاسبات دشمن را برهم ریخته است.
حاصل آن حضور، انتخاب ۲۴۵ نفر از ۲۹۰ نماینده‌ای است که باید وارد مجلس می‌شدند، اما تعیین تکلیف برای ۲۲ حوزه همچنان باقی است و ۴۵ کرسی همچنان بدون نماینده مانده است. طبق آنچه وزارت کشور اعلام کرده روز جمعه ۲۱ اردیبهشت قرار است دور دوم انتخابات برگزار شود و ۹۰ نامزد راه یافته به این مرحله با هم رقابت کنند.
۴۵ صندلی میزان کمی نیست که از آن بتوان غافل شد و به سادگی از کنار آن گذشت. ۴۵ صندلی حتی می‌تواند یک اقلیت مؤثر در مجلس را شکل دهد که در شکل دادن به بخشی از تصمیمات مجلس مؤثر باشند. می‌تواند ترکیب هیئت رئیسه مجلس را تغییر دهد و در شکل‌گیری ترکیب کمیسیون‌های مجلس نیز مؤثر باشد. جالب آن است که بخش عمده از رقابت‌های باقی مانده در شهر‌های بزرگی، چون تهران، اصفهان و تبریز است که از میزان رأی بالایی نیز برخوردارند. به عنوان نمونه در پایتخت فقط تکلیف ۱۴ نماینده مشخص شده و تعیین تکلیف بیش از نیمی از نمایندگان (۱۶ نفر) به مرحله دوم رفته است. در این مرحله نیز انتخاب شایستگان در کنار میزان مشارکت رأی‌دهندگان، همچنان مهم‌ترین مسئله انتخابات است، چراکه می‌تواند به کیفیت بخشی مجلس کمک شایانی کند.
بنابراین، انتظار است که باز هم تلاش شود با حضور پرشور مردم در آن ۲۲ حوزه کار تشکیل مجلس دوازدهم تمام گردد. در این مسیر همه دستگاه‌های اثرگذار بر افکارعمومی و همه آن‌هایی که اعتباری نزد ملت دارند، باید برای رونق بخشیدن به مرحله دوم نیز تلاش کنند. رسانه ملی نیز باید برنامه‌های خود را برای رونق بخشیدن به انتخابات آغاز کند تا به تدریج از حال و هوای تعطیلات عیدانه که افکار عمومی را مشغول به خود کرده است، فاصله بگیریم و به مرحله دوم انتخابات و تحقق انتخابی درست و شایسته بیندیشیم.
در این مرحله نیز باز هم شاهد رقابت سیاسی گروه‌های سیاسی مختلف که هواداران متفاوتی دارند، خواهیم بود و انتظار آن است که نامزد‌ها بتوانند با رعایت اخلاق و قانون، در شکل دادن به رقابتی سالم، منصفانه و اخلاقی کمک نمایند و به جای آنکه وقت خود را صرف رقیب کنند، به اثبات کارآمدی و ارائه برنامه خود برای حل مشکلات کشور مشغول باشند، چراکه بدون شک این مشی و مرام است که می‌تواند موجب ایجاد امید جامعه به حل مشکلات کشور و پرانگیزه شدن برای شرکت در انتخابات گردد.
متأسفانه در دوره اول، در برخی از حوزه‌های انتخاباتی، رقابت‌های ناسالم موجب کدورت افکار عمومی گردید، به نحوی که تذکرات جدی رهبری را نیز به همراه داشت. رویکرد‌هایی که هر چند ممکن است ما را به طور موقت به صندلی قدرت نزدیک کند، اما در نهایت بازنده میدان خواهد کرد.
تحقق انتخاباتی پرشور و حداکثری، در فضایی کاملاً آزاد و امن و در چارچوب قانون که حاصل آن نیز انتخاب شایستگان و کارآمدان باشد، خواهد توانست رضایت را برای همه طرف‌های انتخابات فراهم آورد و حاصل آن شکل‌گیری مجلسی قوی‌تر از مجالس پیشین باشد.
