جوان آنلاین: کانال تلگرامی «آکادمی مدیریت» نوشت: در سال ۱۹۷۳ پژوهش جالبی در رابطه با ارزیابی اثربخشی آموزش از سوی آقای «دونالد نفتولین» استاد دانشگاه کالیفرنیای جنوبی صورت گرفت که به «اثر دکتر فاکس» شهرت یافت. در این پژوهش یک بازیگر هالیوود با نام مستعار «دکتر مایرون فاکس» در نقش یک استاد مدعو به کلاس درس تعدادی دانشجو فرستاده شد تا درباره موضوع تخصصی «نظریه بازی ریاضی و کاربرد آن در آموزش پزشکان» به سخنرانی بپردازد. از او خواسته شد تا در سخنان خود از بیانات متناقض، لغات جعلی، مطالب نامربوط و غیر منطقی استفاده کند. سخنرانی این فرد بسیار سرگرم کننده، اما خالی از محتوا بود. در پایان سخنرانی، دانشجویان سخنرانی او را بسیار خوب و آموزنده ارزیابی کردند!
اثر دکتر فاکس (Dr. Fox effect) یا «اغواگری آموزشی» یک پدیده روانشناختی است که در آن جذابیت یا شهرت یک سخنران باعث اغوای افراد شده و مطالبی که فاقد پشتوانه علمی و بی‌معنی هستند به عنوان مطالب ارزشمند تلقی می‌شود. همچنین افراد اغلب به اطلاعاتی که به صورت جذاب ارائه می‌شود، بیشتر اعتماد می‌کنند حتی اگر آن اطلاعات غلط یا نادرست باشد. پیامد‌های اثر دکتر فاکس در آموزش‌های سازمانی می‌تواند بسیار گسترده باشد. اگر فراگیران بیشتر به سبک ارائه مدرس یا شهرت او تمرکز کنند تا به محتوای آموزشی، ممکن است نتوانند مهارت‌ها و دانش مورد نیاز را فرا گرفته و در شغل خود به کار ببندند.
راهکار‌های پیشنهادی جهت کاهش تأثیر اثر دکتر فاکس در آموزش‌های سازمانی:
۱) اطمینان حاصل کنید که محتوای آموزشی به دقت طراحی شده است.
۲) از عناصر تعاملی مانند فعالیت‌های گروهی، بحث و تمرینات عملی در برنامه‌های آموزشی استفاده کنید.
۳) فرهنگ پرسش و پاسخ را در دوره‌های آموزشی ایجاد کنید تا فراگیران، محتوای آموزشی را با تفکر نقادانه مورد ارزیابی و تحلیل قرار دهند.
۴) ارزیابی اثربخشی آموزش را جدی‌تر دنبال کنید.
