جوان آنلاین: قانون برای همه لازم‌الاجراست به جز شهرداری! چراکه به راحتی در داخل پارک، حصار می‌کشد و در آنجا ساخت و ساز را آغاز می‌کند، بدون اینکه حتی یک تابلو یا بنری جهت اطلاع‌رسانی به عموم نصب کرده‌باشد. بعد از آن هم جنجال به راه می‌افتد و افکار عمومی را درگیر خود می‌کند، اما چه کسی پاسخگوی این شرایط پیش‌آمده خواهد بود؟ هیچ‌کس! البته مسئولان و مدیران شهری برای فیصله دادن به ماجرا، دلایل متفاوتی از این ساخت‌وساز را به زبان آوردند، اما از آنجایی که گفته‌هایشان با یکدیگر متناقض بود، آتش نارضایتی شهروندان را بیش از پیش شعله‌ور کرد؛ یک نفر از مسئولان گفت حصارکشی در پارک لاله به دلیل ساخت فرهنگسرا انجام شده و مسئول دیگر، چند روز بعد اعلام کرد این کار برای ساخت کارگاهی، جهت تعمیر و نگهداری پارک است (!)، اما چه کارگاهی و چه تعمیری؟! کسی نمی‌داند! این اظهارات ضد و نقیض شائبه‌ای را نیز به وجود آورده‌است؛ اینکه مدیران شهری با صداقت با شهروندان سخن نمی‌گویند. بدون شک ساخت و ساز داخل پارک که موجب آسیب به فضای سبز و درختان می‌شود باید هر چه سریع‌تر متوقف شود.
مدتی است تصاویری از حصارکشی در بخش جنوبی پارک لاله منتشر شده، برخی از شهروندان و همچنین فعالان محیط‌زیست از بیم آنکه درختان کهنسال این پارک قدیمی و فضای سبز دل‌انگیزش قربانی سازه‌های انسان ساخت می‌شود، تجمع کردند و اعتراض خود را نسبت به حصارکشی در این پارک نشان دادند. در این میان برخی از فعالان مجازی متن‌هایی را در انتقاد به ساخت و ساز داخل پارک در شبکه‌های اجتماعی نوشتند. بعد از حدود ۱۰ روز از جنجال حصارکشی در پارک لاله، روز گذشته مدیر بوستان‌های شهر تهران اعلام کرد: «حصارکشی در بوستان لاله برای ایجاد کارگاهی در خصوص تعمیرات و نگهداشت پارک است.» موضوعی که بیشتر شبیه به عقب‌نشینی می‌ماند تا واقعیت، چراکه این اظهارنظر دیرهنگام با صحبت‌های سایر مدیران شهری در این مدت تناقض دارد.
از تذکر شورای شهر تا واکنش سازمان بوستان‌ها
روز یک‌شنبه مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران پیش از آغاز جلسه شورای شهر تهران در پاسخ به پرسشی درباره حصارکشی در پارک لاله به خبرنگاران گفت: «هنوز مشخص نیست برای چه موضوعی این کار انجام شده‌است. براساس آنچه پرسیده شده، پس از جشن‌های ماه رمضان احساس شده که در آنجا نیاز به چنین فضایی وجود دارد.» چمران با بیان اینکه قرار نیست درختی در این محدوده قطع شود و اجازه چنین کاری را نمی‌دهد، گفت: «در شورای دوره سوم مصوبه‌ای داشتیم که در بوستان‌های بزرگ می‌توانند برای خدمات مورد نیاز بوستان، ساخت‌وساز انجام دهند و این موضوع تنها محدود به کتابخانه و مسجد شد و اگر ساخت‌وساز از ملزومات پارک باشد به شرط عدم قطع درخت امکان دارد.»، اما مگر می‌شود درختان تنومند و کهنسالی که در جای‌جای این پارک قرار گرفته‌اند، هنگام ساخت‌وساز هیچ آسیب نبینند؟
علاوه بر آن، روز شنبه نیز مهدی اقراریان، عضو شورای شهر تهران با حضور در پارک لاله در مرکز این شهر در ویدئویی اشاره کرد که شهرداری حدود ۳ هزار متر مربع از پارک را بسته و با قصد ساخت و ساز حصارکشی کرده‌است. او افزود: «این محدوده انبوهی از درختان را دارد و شورا اجازه «اعدام درختان» را نخواهد داد.»
سوده نجفی، عضو هیئت رئیسه شورای اسلامی شهر تهران نیز در تذکری گفت: «در روز‌های اخیر شاهد بودیم بخش قابل‌ملاحظه‌ای از پارک لاله که گفته می‌شود ۳ هزار متر است توسط شهرداری حصارکشی شده و براساس اخباری که به صورت غیررسمی از شهرداری شنیده‌ایم قرار است در آن مجموعه فرهنگی ساخته شود که تأکید داشتند ساخت این مجموعه بدون قطع درختان صورت خواهد گرفت. شهرداری منطقه عنوان می‌کند که این اقدام توسط سازمان بوستان‌ها صورت گرفته و ما نقشی نداشتیم، اما دستور توقف داده‌ایم. سؤال بنده این است وقتی گفته می‌شود بدون قطع درختان یعنی در این محوطه بزرگ حدود ۳ هزار متر که حصارکشی شده هیچ درختی نیست؟! این با واقعیت تطابق ندارد و اصلاً پارک لاله فاقد فضای اینچنینی است که در آن درختان تنومند وجود نداشته باشند.»
پس از آن، روز گذشته علی‌محمد مختاری، مدیر عامل سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهر تهران در واکنش به این اظهارنظرات گفت: «حصارکشی برای ایجاد کارگاهی در خصوص تعمیرات و نگهداشت پارک است و اصلاً قصد ساخت‌وساز و قطع درخت نداریم.» هنوز جزئیات ساخت این کارگاه مشخص نشده‌است، اما محصور شدن ۳ هزار متر مربع از پارک به دلیل ساخت کارگاه هم خلاف واقع به نظر می‌رسد.
«زنده‌باد درخت» شعار یا واقعیت؟
بار‌ها و بار‌ها اعضای شورای شهر و همچنین مدیران شهری تأکید کرده‌اند که در ساخت‌وساز‌های انجام شده در پارک‌ها، هیچ درختی قطع نخواهد شد، اما وقتی مساحت ۳ هزار متر مربع حصارکشی می‌شود، چطور می‌توان توقع داشت که شهروندان، قطع نشدن درختان را باور کنند؟
مدتی است بنر‌هایی با عنوان «زنده باد درخت» در اتوبان‌ها و خیابان‌های شهر نصب شده‌است، بنر‌هایی که با حصارکشی پارک‌های شهر و انجام عملیات ساخت و ساز در آنها، همخوانی ندارد. عمده شهروندان حصارکشی فضای وسیع در پارک لاله را که مملو از درختان کهنسال است «درخت‌کشی» می‌نامند، به همین دلیل اگر هزاران بنر «زنده باد درخت» هم در جای جای شهر نصب شود، بعید است کسی آن را باور کند.
برخی از کارشناسان شهری و محیط‌زیستی معتقدند برای حفظ درختان در تهران باید تمام آنها پلاک‌گذاری شوند تا نگرانی‌ها از بابت قطع درختان در چنین عملیات ساخت و سازی برطرف شود، عملیاتی که مبهم است و مدیر عامل سازمان بوستان‌ها بعد از حدود یک ماه حصارکشی علت آن را مطرح می‌کند.
حصارکشی در پارک، ممنوع!
نه‌تن‌ها پارک لاله بلکه هر پارک دیگری که حصارکشی شود برای شهروندان سؤال ایجاد می‌کند که قرار است در آنجا چه چیزی ساخته شود. شهروندان می‌خواهند بدانند که در این وضعیت آلودگی هوا که باید درختان و فضای سبز موجود را حفظ کرد، چرا باید ساخت و سازی انجام شود که این فضای سبز را به خطر بیندازد. به علاوه اینکه وقتی شهرداری تهران نتوانسته است معضل ترافیک را حل کند، چرا با ساخت و ساز هر چیزی که به دنبال آن است، به ترافیکی که از حل آن عاجز مانده‌است، دامن می‌زند؟ اصلاً اگر در پارک‌های بزرگ شهر فضای خالی وجود دارد، چرا این فضا‌های خالی با درختان دیگر پر نشود تا باری از معضل آلودگی هوا را کم کند؟
در این مدت برخی از فعالان رسانه و محیط‌زیست نیز نسبت به ساخت و ساز پارک لاله واکنش نشان داده‌اند. حنیف رضا گلزار، فعال محیط‌زیست در این رابطه نوشت: «بیش از ۳ هزار مترمربع از فضای سبز بوستان لاله، برای ساخت فرهنگسرا حصارکشی شده و به زودی تغییر کاربری خواهد یافت. آقای شهردار! فرهنگ عمومی جامعه با قطع درختان کهنسال و سرهم‌بندی آجر و سیمان و تیر آهن ارتقا پیدا نمی‌کند. لجبازی با افکار عمومی را تمام کنید!»
آزاده مختاری، روزنامه‌نگار نیز در این رابطه بیان کرد: «درختان را قطع نکنید. الان حتی فصل جابه‌جایی درختان نیست! یعنی شهر زمین و جا ندارد، فقط باید وسط پارک‌ها، درخت نابود کنید؟»
در این میان برخی از فعالان محیط‌زیست و کارشناسان معماری نیز معتقدند اصلاً مهم نیست که در بوستان لاله و سایر بوستان‌های دیگر، چه چیزی ساخته می‌شود، فضای فرهنگی یا کارگاهی تعمیری، هیچ فرقی نمی‌کند، چراکه طبق مصوبه «منع احداث ابنیه در بوستان‌ها»ی شورای اسلامی شهر تهران در سال ۱۳۹۱، هیچ‌گونه ساخت‌وسازی در پارک‌ها نباید انجام شود. دغدغه این افراد فقط درختان نیست، بلکه آنها می‌گویند تمام محوطه بوستان‌ها که جزو پهنه G (پارک‌های عمومی) به حساب می‌آید نباید با ساخت و ساز بلعیده شود.
جنجالی به قیمت کاهش اعتبار مدیریت شهری
بدون شک اگر سازمان بوستان‌ها و فضای سبز شهرداری تهران در همان ابتدا تابلو یا بنری را نصب می‌کرد و هدف از حصارکشی را روی آن می‌نوشت، چنین جنجال گسترده‌ای ایجاد نمی‌شد؛ جنجالی که به قیمت کاهش اعتبار شهرداری نزد عموم شهروندان تمام شده‌است.
البته نمی‌توان منکر کار‌های خوب شهرداری در تمام این مدت شد، اما آنچه باعث بدبینی مردم و موضع گرفتن آنها بابت تصمیمات اینچنینی شهرداری می‌شود، عدم اطلاع‌رسانی به موقع و همچنین گفته‌های خلاف واقع آنهاست؛ موضوعی که اگر باز هم از سوی مدیران شهری تکرار شود، معلوم نیست بی‌اعتمادی شهروندان نسبت به مدیریت شهری را تا کجا پیش ببرد.
