همانطور که پیش‌بینی می‌شد در مجمع عمومی سازمان ملل، ترامپ نه تنها نتوانست امریکا را از انزوا خارج کند، بلکه زمینه‌ای را فراهم کرد که توجهات جهانی و افکار عمومی دنیا به سمت نظرات ایران جلب شده و یک‌بار دیگر حقانیت ایران به افکار عمومی بین‌المللی ثابت شود. اما در این سوی ماجرا، نطق رئیس‌جمهور اسلامی ایران بود که یقیناً با نطق‌های سال‌های گذشته او در این سازمان بسیار متفاوت بود. تقریباً همه کارشناسان معتقدند سخنرانی ۱۵ دقیقه‌ای آقای روحانی خوب، محکم، مؤثر، بجا و اقناع‌کننده بود. مواضع رسمی او نسبت به ایالات متحده، بیش از آنکه ناظر بر مسائل موقعیتی و گذرا و ایذایی باشد، ساختارگرایانه و اصولی و متوجه بنیان‌های ضد حقوقی و نقد مؤثر رویکرد‌های یکجانبه‌گرایانه دولت امریکا بود.
روحانی تلاش کرد مباحث اختلافی را در یک چارچوب قانونی و مستظهر به ساختار مشروع حقوق بین‌الملل با ظرافت ارائه نماید. قرار دادن دولت امریکا، در وضعیت مواجهه با ساختار‌ها و روند‌های مقبول بین‌المللی و سخن گفتن از موضع رئیس یک دولت، امسال تراز سیاسی روحانی و البته منطق جمهوری اسلامی را در سازمان ملل افزایش داد. از نکات برجسته‌ای که در مجمع عمومی و در حین سخنان ترامپ اتفاق افتاد، واکنش‌های حضار به سخنان او بود. موضوعی که سر و صدای بسیاری را در شبکه‌های اجتماعی در آورد، رسانه‌ها واکنش‌های زیادی در مورد آن انجام دادند و رفتار او سرزنش بسیاری از امریکایی‌ها را به دنبال داشت. حتی خود ترامپ هم از این موضوع تعجب کرد و به صورت بسیار حقارت آمیزی از کنار آن عبور کرد. زمینه‌ای را به وجود آورد که در اقدامی که در طول تاریخ سازمان ملل سابقه نداشته است، سران و وزرای کشور‌های شرکت کننده در این مجمع برای اولین بار به رهبر کشوری با صدای بلند خندیدند.
به گفته ناظران بین‌المللی، این برای اولین بار است که رهبران جهان، به سخنرانی یک رئیس‌جمهور در نشست مجمع عمومی سازمان ملل می‌خندند. این اتفاق در حالی رخ داد که ترامپ در سال ۲۰۱۴ خطاب به باراک اوباما گفته بود که ما به رئیس‌جمهوری نیاز داریم که موجب خنده دیگران نشود!
ترامپ برای فرار کردن از زیر اتهام خروج از برجام گفت که بسیاری از کشورها از تصمیم امریکا در خصوص خروج از برجام حمایت کرده‌اند، چون تصور می‌کنند که ایران در حال تسلط بر منطقه است، این در حالی بود که بسیاری از حضار در هنگام بیان این سخنان با تعجب به او نگاه می‌کردند. ترامپ در حالی این سخنان را به زبان آورد که درخواست مذاکره با ایران همیشه ابتدا توسط امریکا مطرح می‌شده است. مذاکرات هسته‌ای با ایران به رغم همه فریبکاری‌ها، دروغ‌ها و نقض عهد‌های امریکایی‌ها با صرف زمان بسیار زیادی، نهایتاً با اجماع کشور‌های عضو شورای امنیت سازمان ملل و آلمان تبدیل به توافقی شد که قطعنامه ۲۲۳۱ مجمع عمومی سازمان ملل نیز پشتوانه آن بوده است. ترامپ در جایی از سخنانش گفت؛ «بسیاری از کشورها در خاورمیانه از تصمیم من برای خروج از توافق وحشتناک هسته‌ای و احیای تحریم‌ها حمایت کردند»، احتمالاً منظور ترامپ از بسیاری از کشورها، عربستان، امارات و صهیونیست‌ها بوده‌اند. آن‌هایی که حتی نمی‌توان برای آن‌ها نام کشور هم نهاد. چراکه دو مورد اول به صورت کارتل‌های اقتصادی و سلطنتی اداره می‌شوند و مورد سوم نیز اساساً مشروعیت ندارد.
در فضایی که سخنان ناشیانه، دور از تعقل و توأم با تمسخر رئیس‌جمهور امریکا بسیاری از حضار را با خنده مواجه کرده بود، رئیس‌جمهور اسلامی ایران به عنوان نماینده کشوری که اساس سیاست ورزی آن بر مبنای منطق بنا نهاده شده است، چند ساعت بعد پشت تریبون رفت و پاسخ‌های ایران به خصومت ورزی ترامپ علیه کشورمان را تشریح کرد. پاسخ‌هایی که ابتدای امر با دعوت به چندجانبه گرایی و مشارکت همه کشورها در فرآیند‌های بین‌المللی، سخنان نسنجیده ترامپ در خصوص یکجانبه گرایی و ملی‌گرایی افراطی امریکا در دوره او را زیر سؤال برد. موضوعی که متأثر از منطق جمهوری اسلامی در مواجهه با بحران‌های بین‌المللی است. در حالی که ترامپ بر طبل ملی‌گرایی افراطی و حمایت از تمامیت ارضی خود با کشیدن سیم خاردار، می‌کوبید، رئیس‌جمهور ایران در سخنانی سنجیده بر مشارکت همه کشورها در حل معضلات بین‌المللی، چندجانبه گرایی و راه حل‌های متناسب با ظرفیت‌های منطقه‌ای و ملی اصرار داشت. او اراده ایران برای مبارزه با تروریسم و تعقیب مدافعان تروریسم را با ارجاع به آخرین اقدام تروریستی که در اهواز رخ داد، مورد تأکید قرار داد.
در خصوص تهدیدات رئیس‌جمهور امریکا، آقای روحانی با مطرح کردن نقض در برابر نقض، تعهد در برابر تعهد و تهدید در برابر تهدید، این پیام را به امریکایی‌ها مخابره کرد که ایران گزینه‌های بسیاری برای مقابله با امریکا دارد که در صورتی که بخواهد آن‌ها را فعال می‌کند و می‌تواند امریکایی‌ها را آزار دهد.
ارزیابی ناظران و کارشناسان در خصوص سخنرانی رئیس‌جمهور کشورمان متناسب با چند محور بوده است:
۱. این سخنرانی با پشتوانه اقتدار ملی مطرح شده است و به نسبت سخنرانی‌های سال‌های پیشین، سنجیده تر، منطقی‌تر، متناسب با موقعیت و شمرده‌تر بود چراکه رئیس‌جمهور از ظرفیت وحدت ملی به عنوان محرکی برای سخنرانی خود استفاده کرد.
۲. از واژگانی در سخنرانی استفاده شد که در عرف بین‌الملل و برای طرف‌های غیرایرانی بین الاذهانی و سهل الفهم‌تر بود و همین موضوع سبب ارتباط بیشتر مخاطبان غیرایرانی با سخنان ایشان شد.
۳. زبان بدن و حرکت چشم‌ها نسبت به سخنرانی‌های قبلی کم استرس‌تر بود. این زبان بدن نشان از اقتدار و حمایت ملت ایران از دولتمردان خود در برابر سیاست‌های زیاده خواهانه امریکا و قدرت‌های سلطه‌گر دارد.ای‌کاش همانگونه که چهارشنبه شب از تریبون سازمان ملل رئیس‌جمهور توانست سخن حق و منطق جمهوری اسلامی ایران را به‌درستی بیان کرده و به تصویر بکشد، می‌توانست محیط داخلی و سیاست اقتصادی دولت را با اقدامات مناسب برنده چالش‌های سخت موجود کرده و بذر آرامش و امید به آینده را در ملت ایران به ویژه در میان طبقات محروم جامعه بپاشد تا دیگر شاهد یاوه‌گویی‌های ترامپ نباشیم.
