بخش اعظم مشکلات فوتبال ایران را باید در مشکلات مدیریتی جستوجو کرد، مشکلاتی که هزینههای سنگینی را بر دوش فوتبال و حتی ورزش کشور گذاشته است. این در حالی است که هیچ برخوردی با مدیران خاطی نمیشود و آنها با خیال راحت و در سمتهای جدید مشغول به کار میشوند. نکته جالب توجه اینجاست که آقایان زمانی که در باشگاههای بزرگ و پرطرفدار مسئولیت دارند، عملاً ثابت میکنند که از مدیریت حرفهای چیزی نمیدانند و به این موضوع اهمیتی هم نمیدهند، اما پس از ترک میز ریاست به شکلی عجیب شیوههای نوین مدیریتی را یاد میگیرند و نسبت به خرج کردن بودجه باشگاه متبوع خود حساسیت به خرج میدهند!
همانند سالهای گذشته امسال بازیکنان خارجی بیکیفیت زیادی با تیمهای لیگ برتری قرارداد بستهاند، ولی با نزدیک شدن به پایان نیمفصل اول رقابتها این واقعیت تلخ بیش از پیش به چشم میآید. ضمن اینکه همه این بازیکنان برای گرفتن مبالغ قراردادهای خود مجبور به شکایت میشوند. استقلال یکی از همان تیمهایی است که در این سالها با بازیکنان خارجی زیادی قرارداد بسته و هزینه هنگفتی را صرف دادن دستمزد آنها کرده است. البته آبیها نیز مثل پرسپولیس بدهیهای زیادی بابت خارجیها دارند. اظهارنظر مدیرعامل پیشین استقلال در مورد بدهیهای این باشگاه به بازیکنان خارجی در نوع خود جالب توجه است: «معتقدم باید کمتر از بازیکنان خارجی استفاده شود و تا میتوان از بازیکنان داخلی بهره برد. بازیکنان خارجی میخواهند پولشان را بگیرند و دلشان برای استقلال و ایران نسوخته است.»
مطرح شدن این صحبتها از سوی یک مدیر فوتبالی جای امیدواری دارد، اما افکار عمومی، هواداران و اهالی فوتبال تنها در صورتی این حرفهای شعاری را باور میکنند که آقای مدیر در زمان مدیریت خودش هیچ بدهی روی دوش باشگاه نگذاشته باشد.
بررسی عملکرد مدیران باشگاههای فوتبال ایران کار سختی نیست. متأسفانه در سالهایی که همه ادعا میکنند فوتبال ما حرفهای شده، تیمها بیرویه و بدون هیچ حساب و کتابی بازیکن خارجی به خدمت گرفته و میگیرند. بدون شک از این همه خارجی که به ایران آمدند تنها تعداد معدودی از آنها کیفیت لازم را برای حضور در لیگ کشورمان داشتند و کمکحال تیمهایشان بودند. سایرین، اما یا نیمکتنشین بودند یا عملکردشان به مراتب ضعیفتر از بازیکنان وطنی بود. ضمن اینکه به این لیست باید نام نفراتی را که اصلاً به ایران نیامدند، در تستهای پزشکی مردود شدند، فقط چند جلسه تمرین کردند و در نهایت نیز به دلایل مختلفی از جمله مشکلات خانوادگی و افسردگی کشورمان را ترک کردند نیز افزود. همین رفت و آمدهای بیثمر فوتبالیستهای اجنبی خسارتهای سنگینی را به فوتبال ما زده است، خسارتهایی که باشگاههای خصولتی باید آنها را از جیب مردم پرداخت کنند.
ردپای مدیران بیکفایت در پروندههای بازیکنان خارجی به وضوح دیده میشود و به صراحت میتوان گفت: اگر نبودند مدیران نالایق، دلالهای پرتعداد نمیتوانستند بازیکنان درجه چندم خارجی را به تیمهای ایرانی قالب کنند. عدم برخورد با این بیکفایتیها موجب شده آقایان وقاحت را به حد اعلا برسانند و صحبتهایی را به زبان بیاورند که انگار نه انگار آنها مقصر به بار آمدن این بدهیهای میلیاردی هستند. علاوه بر این، مدیران نالایق خیلی زود فراموش میکنند که سوءمدیریتشان در پیگیری پرونده شاکیان خارجی و عدم پرداخت بهموقع دستمزدشان، پولهای بیتالمال را چگونه حیف و میل کرده است!ای کاش همین مدیران پرمدعا که فعلاً خارج از گود نشستهاند و منتظرند تا دوباره مسئولیت اداره یک باشگاه لیگ برتری را به دست بگیرند، نگاهی به کارنامه مدیریتی خود بیندازند تا یادشان بیاید در زمان حضورشان چه خسارات جبرانناپذیری به فوتبال باشگاهی ایران وارد کردهاند.