سرویس جامعه جوان آنلاین: دکتر سید محمد جعفر ناظم السادات، استاد اقیانوسشناسی و اقلیمشناسی دانشگاه شیراز، طی یادداشتی تلگرامی در کانال شخصی خود درباره احتمال وقوع آتشسوزی در جنگلها اخطار داد. متن کامل یادداشت او در ادامه از نظر میگذرد:
هشداری که باید شنیده شود
بسیاری از کارشناسان گرامی در بخشهای گوناگون کشور هشدار دادهاند که در تابستان سال ۱۳۹۸ بعلت پوشش انبوه گیاهان خشک شده در روی زمین، ریسک آتش سوزی بسیار بالا است و باید چارهجویی کرد. نگارنده نیز با این دیدگاه کارشناسی هماهنگ است و امید دارد با دور اندیشی بتوانیم از سوختن جنگلها و مراتع و خدای نخواسته مردم عزیزمان پیشگیری کنیم. از اینکه این روزها نگرانیهای سیل و پیامدهای آن آسودهام نمیگذارد و ناچارم که نوشتهای را با شما عزیزان به اشتراک بگذارم پوزش میخواهم.
پیشینهای از کارکردهای گذشته
چندین سال است که با روشهای نوشتاری، گفتاری و گفتوگوهای دیداری یادآور شدهایم که ساز و برگهای ماهوارهای در مرکز پژوهشهای علوم جوی و اقیانوسی دانشگاه شیراز میتواند در زمینه پیشگیری و مدیریت بسیاری از بلایای طبیعی از جمله آتشسوزی به خدمت گرفته شود.
افزون بر نامه نگاریها و دیدارهای استانی، چند بار نیز با هزینه خودمان به تهران رفتیم، اما کامیاب نبودیم. دیدهام که شمار فراوانی از مدیران گرامی نه وقت شنیدن دارند و نه انگیزهای برای خواندن پروپوزالهایی دارند که به سفارش خودشان نوشته شده است. تا آنجا که دریافتم، برای بسیاری کارهای علمی و پیشگیرانه پولی به استانها داده نمیشود و همان تهران قرارداد کلی برای کشور بسته میشود. اگر خدا کمک کند روزی خاطره تلخی در این باره خواهم نوشت.
نقش زمان در مدیریت بلایا
گاهی در زمان رخداد آتش سوزی تلفن میشود که آیا برای کمک به آتش نشانان و نیروهای مردمی تصاویر ماهوارهای ندارید؟ شوربختانه پاسخ ما منفی است، زیرا بسیار دیر شده است. گرچه همین پاسخ منفی را گاهی دلیلی بر ناتوانی میدانند، اما اشتباه میکنند. برای بهره برداری از توان ماهوارهای در پیشگیری و مدیریت بلایا باید از چندین ماه پیش برنامه ریزی کرد. بر این باورم که چنانچه نخواهیم بر مدار دانشورانهای راه بپیماییم، وزیر محترم کشور بایستی پوشش والای هلال احمر را از تن بیرون نکنند و هر روز در پی یک بحران باشند. مجلس هم شاهد پرسشها و پاسخهایی باشد که بیشترشان نوشدارو پس از مرگ سهراب است.
به هر روی از مدیران محترم درخواست داریم که از تواناییهای تجهیزات و نیز نیروی علمی این کشور که فرزندان خودمان هستند بهره ببرند و نگذارند که نیروهای پرورش یافته دانشگاهی به دنبال نومیدی از کار در ایران، راهی کشورهای دیگر شود. چرا برای مدیریت سیل و آتشسوزی و ریزگرد و خشکسالی و آتسسوزی از تواناییهای فراهم شده در دانشگاهها و دانشگاه شیراز بهره برداری نمیشود؟ چقدر به تهران بیاییم و با دست تهی برگردیم؟
چشمداشت از مدیران و نمایندگان گرامی
آیا شایسته نبود در گذر نزدیک به دوازده سالی که دانشگاه شیراز دارای تواناییهای ماهوارهای بود، با این همه رفت و آمد ما به تهران، یکبار یک مدیر ارشدی که حقوق میگیرد تا بحران را مدیریت کند، از تهران تشریف میآورد و از تواناییهای مرکز پژوهشهای علوم جوی و اقیانوسی دانشگاه شیراز دیدار میکرد و کمکی مینمود؟ چرا برای بسیاری از مدیران و نمایندگان مجلس شورای اسلامی و مدیران ارشد رفتن به خارج و دیدن فناوریهای آنها آسانتر و دلپذیرتر از بازدید از مراکز دانشگاهی خودمان است؟ آیا برآورد نمایندگان این نیست که کمک به دانشگاه و سامانه پایش ماهوارهای کشور سودی برای آنها ندارد و رای آور نیست؟
درخواست ما
با این نوشتار، دست همه مدیران کشوری همانند سازمان بحران کشور، سازمان محیط زیست، وزارت محترم نیرو، وزارت محترم کشاورزی، سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی و بویژه استان فارس و شیراز، مرکز پژوهشهای محترم مجلس شورای اسلامی را صمیمانه میفشاریم و اعلام میداریم که دانشگاهها و دانشگاه شیراز، مرکز پژوهشهای علوم جوی و اقیانوسی این دانشگاه و پارک علم و فناوری فارس توانایی بالایی برای کمک به آنها برای مدیریت بحران دارند. بیایید از امکانات موجود بهره ببریم، فرزندان خود برای کار در ایران را امید بدهیم و هزینههای سنگین بلایای طبیعی را کاهش دهیم. در پایان آتش سوزی را دست کم نگیرید شاید گزندش از سیل بالاتر باشد.