سرويس فرهنگ و هنر جوان آنلاين: مستند «رسام»مستند به توانمندی‌های دفاعی ایران می‌پرداخت با گویشی داستانگو و پژوهشی گریزان از اعداد و ارقام. اما همین دو قابلیت باعث شد مخاطبان علاقه‌مند به مسائل نظامی پای این مستند بنشینند و مردم عادی نیز از دیدن آن لذت ببرند.
بعضی قسمت‌های این مستند دارای تصاویری بود که بعضا تا کنون پخش نشده بودند و داستان‌های مثل تشکیل زرهی در سپاه آنهم از زبان تشکیل دهندگانش تا کنون اگر روایت هم شده باشد دیده نشده و از این لحاظ "رسام" مستند قابل دیدنی است.
اما نکته مهم "رسام" مقایسه شرایط زمان شاه با امروز است. مقایسه‌ای که متاسفانه مجمل است و سریع از کنارش می‌گذرد، اما به قدری جای این پرداختن در ادبیات تصویری و نظامی کشور خالی است که ضد انقلاب و هواداران ربع پهلوی از همین جا می‌ترسند. اگر معلوم بشود خرید‌های پهلوی از تسلیحات غربی بیشتر تحقیرآمیز بوده و سلاح استراتژیک چشمگیری به او نفروخته‌اند.
ارتشش قائم بر مستشاران بوده و باورش به مغز ایرانی صفر! اتکای پهلوی اساساً به ناتو بوده و برای هیچ جنگ منطقه‌ای تجهیز نشده. این‌ها لایه‌های زیرین "رسام" است که باعث شده حتی بعضی صفحات میلیتاری وابسته به غرب سعی در تخریب آن کنند.
رسام نشان داد چقدر اخبار سیما در بازنمایی رزمایش‌ها ضعیف عمل می‌کند. چراکه عمده تصاویر رسام از دل رزمایش‌ها بیرون آمده و با تعریف و ترکیب سناریو‌های رزمایش نشان می‌دهد پشت خودکفایی نظامی فکر تاکتیکی قابل توجهی هم قرار دارد. همین سناریو داشتن تصاویر رسام سبب می‌شود داستان گو جلوه کند و مخاطب اگر مستند را شروع کند دلش بخواهد آنرا تا ته ادامه دهد ببیند آخرش چه می‌شود! و این کار بسیار سختی در مستند‌های نظامی است. پرواضح است تیم تولید مستند تسلط قابل ملاحظه‌ای بر مسائل نظامی کشور دارد.
اگر علاقه‌مند به تصاویر نظامی باشید حتماً تصاویری که از آخرین رزمایش نیروی زمینی سپاه پخش شده را دیدید. تصاویری خاص، سالوموشن، با تدوین پر ضرب. تصاویری که به شدت زور می‌زنند آمریکایی باشند، اما ادوات مقابلشان توان لازم برای این آمریکایی بودن را ندارند! از همین زاویه هم ضد انقلاب بار‌ها به این رزمایش‌ها حمله کرد. چرا؟
ارتش آمریکا برای نجنگیدن طراحی شده. بر اساس عظمت تسلیحات! ناو‌های بزرگ، فریگیت‌های بزرگ، جنگنده‌های عظیم و ترسناک و... طبیعی هم هست ارتشی که برابر هشت ارتش بین المللی برای تجهیز خود هزینه می‌کند میخواهد جلوه این هزینه را هم به رخ بکشد. اما توان دفاعی ایران بر اساس اختفا، سرعت عمل، ضربه خوری اندک و ضربه زنی بسیار بالاست. دقیقاً سناریویی که حزب الله در برابر رژیم صهیونیستی پیش گرفت و موفق هم بود.
اتفاقاً این یکی از روایت‌های موفق رسام بود که مخالفین جمهوری اسلامی هم به آن حمله کرده‌اند. آن‌هایی که تلاش می‌کنند تا توانایی دشمن را به زبان فارسی صبح تا شب پمپاژ کنند یکباره با روایت‌هایی روبرو می‌شوند که نشان می‌دهد پشت این توانمندی نظامی غربی ترس بزرگی نهفته است.
اما آنچه در "رسام" نیست و جای آن عمیقاً خالی است نبود معنویت در رهبرد دفاعی ایران است. عنصری که در نبرد‌های ناهمتراز می‌تواند توان دفاعی را چند برابر کرده و نمونه عینی آن را در بازداشت اخیر نیرو‌های آمریکایی و انگلیسی در خلیج فارس دیده‌ایم.
با اینهمه، اما باید "رسام" را جدی گرفت و کیفیت آن را بالا برد و در شمارگان بالا پخش کرد تا تاثیر روانی مطلوبی روی جامعه داشته باشد. صرف پنج قسمت قطعاً آن کارکرد را نخواهد داشت.
