سرويس ايران جوان آنلاين: کسانی که راهی یکی از شهر‌ها و روستا‌های شمال کشور شده‌اند، خوب می‌دانند که از بین بردن زمین‌های زراعی و شالیزار‌ها در این مناطق به یک امر عادی تبدیل شده و سبز شدن ویلا‌ها و آپارتمان‌ها دیگر تعجب هیچ کس، حتی مسئولانی که وظیفه برخورد با این تخریب‌ها را دارند را هم برنمی‌انگیزد. آگهی فروش زمین‌های مسکونی و ویلا‌های ساحلی و جنگلی همه جا به چشم می‌خورند و روزانه صد‌ها نمونه از آن‌ها به وسیله پیامک یا در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود و همه می‌بینند جز آن‌ها که وظیفه دیدن و پیگیری کردن این تخلفات را دارند.
از شرقی‌ترین قسمت دریای خزر تا غربی‌ترین نقطه آن مورد آماج زمین خواران قرار گرفته و آن‌قدر در مورد این فاجعه ملی گفته و نوشته شده که دیگر هیچ کس حالی برای دوباره خوانی آن ندارد.
شاید طی یک دهه اخیر، آن هم به خاطر سخت شدن کار و نبودن حمایت‌های لازم و همچنین درآمد پایین و به صرفه نبودن کشاورزی و وسوسه سودجویان، بسیاری از مردم روستا‌های مازندران و گیلان را به این فکر انداخت که برای رسیدن به زندگی بهتر و بهبود معیشت خود دست به فروش اراضی کشاورزی با قیمت‌های بسیار پایین به این سودجویان بزنند یا تغییر کاربری و تبدیل زمین‌های کشاورزی خود به ویلا راه درآمد ثابت و بهتری برای خود دست و پا کنند.
در استان گیلان این تغییر کاربری‌ها فاجعه زیست‌محیطی بزرگی را به بار آورده است که آثار آن کم‌کم دامن کل کشور را خواهد گرفت.
در اکثر روستا‌های این استان، افراد با تغییر کاربری زمین‌ها به شکل غیر ضابط‌مند اقدام به ساخت ویلا کرده که این امر در برخی از مناطق شهرستان رودسر با توجه به طبیعت سرسبز و بکر این منطقه به ویژه در بخش چابکسر بیش از سایر مناطق قابل مشاهده است.
آنچه از این اتفاقات برداشت می‌شود این است که دستگاه‌های متولی هیچ کاری به کار متخلفان ندارند و شاید هم با اندکی تساهل و تسامح ترجیح می‌دهند خودشان هم به نوعی در این سودبری سهیم باشند. طبیعتاً تغییر کاربری زمین‌ها هرچند در شرایط کنونی می‌تواند تا حدود زیادی به وضیعت معیشت خانوار کمک کند، اما از سوی دیگر خسارت فراوانی به کشاورزی و باغداری منطقه رودسر که اصلی‌ترین کار مردمان آن است وارد می‌کند. متأسفانه در سال‌های اخیر سیل مهاجرت مردم از مناطق مختلف کشور به استان گیلان به دلیل خوش آب و هوا و بکر بودن سبب شده برخی از کشاورزان گیلانی به علت عدم حمایت از تولیدات کشاورزی زمین‌های خود را فروخته تا از این طریق چند صباحی عمر خود را به خوبی و خوشی بگذراند، اما متأسفانه این شرایط به هیچ عنوان نمی‌تواند مردم را از شرایط کنونی نجات دهد.
هر چند رئیس اداره حفاظت محیط زیست رودسر مدعی است «از سال‌های گذشته چندین بار با مسئولان بخش چابکسر مکاتبه و نامه‌نگاری شده است و از مسئولان این بخش خواسته شده تا برای هرگونه ساخت و ساز در داخل این روستا‌ها اعم از اراضی ملی و مستغلات با توجه به اینکه این منطقه جزو مناطق حفاظت شده است باید در ابتدا از محیط‌زیست استعلام کنند زیرا طرح منطقه حفاظت شده به عنوان یک طرح بالا دستی در شورای عالی حفاظت محیط‌زیست در کشور به ریاست رئیس‌جمهور تأیید و به صورت رسمی در روزنامه‌ها نیز آگهی شده است.»، اما شواهد و ساخت و‌ساز‌ها نشان می‌دهد این درخواست‌ها اصلاً دیده نشده‌اند که بخواهند پاسخی داشته باشند.
به هرحال با توجه به اینکه دهیاران به عنوان مسئول بخش، متولی امر ساخت و ساز، صدور پروانه، پایان کار و نظارت بر امر ساخت و ساز در سطح روستا‌ها هستند، گویی آن‌ها بهتر می‌دانند هر کاری بکنند به خودشان مربوط است و هیچ مرجعی هم نمی‌تواند بازخواستشان کند و حاصل این خودمختاری‌ها همین بس که در بررسی‌های اخیر مشخص شده در یکی از روستا‌های این بخش به ویژه روستا‌های لیکلام، لیمه سرا، سرولات و جنگ‌سرا حجم ساخت و ساز افزایش یافته است. حالا دولت مانده و قوانین زمین‌مانده و بی‌اثر و سازمان‌ها و نهاد‌های عریض و طویلی که فقط پول بیت‌المال را به عنوان حقوق کارکنانشان می‌گیرند و هیچ کاری نمی‌کنند و محیط‌زیستی که ناله‌اش به گوش هیچ‌کس نمی‌رسد.
