وحید حاجی‌پور
اسحاق جهانگيري تقريباً در دفاع از دولت اشباع شده است؛ كساني كه حر‌ف‌هاي معاون اول از سال ۹۲ تا به امروز را شنيده‌اند تقريباً نكته جديدي را در اظهارات ايشان نيافتند. چهار سال است كه آقاي معاون اول در پاسخ به انتقادات به عقب «پل» مي‌زند و شيوه جديدي از «بگم بگم»ها را مطرح مي‌كند. ديروز هم جهانگيري در صحن علني مجلس شوراي اسلامي به بيان نظراتي پرداخت كه در طول چهار سال گذشته بر آن مانور مي‌داد. جهانگيري هيچ‌گاه علاقه‌اي به پاسخ دادن ندارد و به شكلي موضوعات را مطرح مي‌كند كه گويي همه مشكلات عالم هستي مربوط به دولت‌هاي قبل است و دولت يازدهم طي فعاليت‌هاي خود مشغول پاكسازي بوده است.
آقاي جهانگيري براي بار چندم به موضوع ذخاير ارزي پرداخت و در پاسخ به اينكه ۱۰۰ ميليارد دلار ذخاير آزاد شده در پسابرجام چه شده است، گفت: نگذاريد بگويم دولت قبل چه كرده است؟ نگذاريد بگويم ارزهاي كشور در كجا قفل شده است، نگذاريد بگويم چه پول‌هايي در شركت نيكو سپرده‌گذاري شده است؟ اينگونه اظهارات از جهانگيري بارها شنيده شده و ايشان چهار سال است كه در حال منتظر «گذاشتن» نمايندگان و افكار عمومي هستند در حالي كه همه تشنه شنيدن اسراري هستند كه گويا فقط آقاي جهانگيري به آن واقف هستند. همه ما مشتاقيم بدانيم با ۱۰۰ ميليارد دلاري كه پس از برجام آزاد شده چه كرده‌اند و چه بلايي بر سرش فرود آمده است. اشاره معاون اول به شركت نيكو و كلي‌گويي‌هاي خسته‌كننده بارها مورد اشاره رسانه‌ها قرار گرفته است.
آقاي جهانگيري بهتر از هر فرد ديگري مي‌دانند كه به‌طور كل 20/2 ميليارد دلار از منابع بانك مركزي در شركت نيكو سپرده‌گذاري شد تا در پروژه‌هاي نفتي و گازي سرمايه‌گذاري شود. اين سپرده‌گذاري در چهار مرحله انجام شده و مصوبه شوراي عالي امنيت ملي را پشتوانه خود داشته و دارد.
همه ادعاي معاون اول به اين موضوع برمي‌گردد كه جزئيات خرج آن در پروژه‌ها بارها اعلام شده است ولي آقاي جهانگيري نمي‌خواهد آن را بپذيرد و ديروز هم مثل روند گذشته، به «بگم بگم» روي آورد، البته اين فرار به جلو با تمسك به سخنان تكراري و خسته‌كننده، مي‌خواهد پيش‌خور‌كردن اين ارزها را عيان نكند. آقاي جهانگيري دوست ندارد بگويد در زماني كه ارزها آزاد نشده بود، ريال آن در بودجه خرج شده بود و وقتي دلارها آزاد شد دولت هيچ سهمي در آن نداشت. براي آنكه بدانيد اصل ماجرا چيست بايد گفت اصول و روابط مالي ميان دولت، نفت و بانك مركزي به اين شكل است كه شركت ملي نفت به خريداران نفت يكي از شماره حساب‌هاي بانك مركزي را معرفي مي‌كند تا پول نفت در اين حساب واريز شود. بانك مركزي با كسر سهم 14/5 درصد شركت ملي نفت و سهم ۳۰ درصدي صندوق توسعه ملي، مابقي پول نفت را با نرخ تسعير مشخص شده در بورس، به ريال تبديل و به خزانه واريز مي‌كند. دلار هم براي بانك مركزي مي‌ماند و در حساب‌هاي خارجي آن باقي مي‌ماند. در زمان تحريم امكان جابه‌جايي دلار نبود، بنابراين دولت پيش از آزاد شدن دلارها، ريال دلارهاي بلوكه شده خود را از بانك مركزي گرفت تا با آزاد شدن دلارهاي نفتي، با بانك مركزي تسويه‌حساب كند. با برجام و رفع محدوديت‌هاي بانكي، دلارها آزاد شد ولي چون دولت پيشتر معادل ريالي آن را پيش‌خور كرده بود، هيچ عايدي‌اي از آن نداشت.
با وجود گزارش‌هاي رسمي منتشر شده از سوي ديوان محاسبات و نهادهاي ديگر، جهانگيري نمي‌خواهد به اين اقدام دولت اعتراف كند و هرگاه درباره ۱۰۰ ميليارد دلار سؤال مي‌شود با عصبانيتي هر چه تمام به گذشته‌اي رجوع مي‌كند كه بيشتر شبيه يك فرافكني است. چهار سال است كه گوش‌ها پر شده از افشاگري ولي خبري از زواياي جديد اين مسئله نيست. نكته قابل توجه در اين باره آن است كه جهانگيري حتي حاضر نيست يك مشورت كوچك با وزير نفت داشته باشد. زنگنه در همان ابتداي حيف و ميل شدن ۳۵ ميليارد دلار از منابع بانك مركزي در نيكو گفته بود، اين مبلغ 20/2 ميليارد دلار است كه همه آن در پروژه‌هاي نفتي تزريق شده است. با اينكه زنگنه اين ماجرا را شفاف كرده است ولي جهانگيري همچنان به آن مي‌پردازد، بدون آنكه ذره‌اي از انصاف و حق‌گويي در آن ديده شود. آقاي جهانگيري كارزار انتخاباتي تمام شده است و بايد نسبت به عملكرد خود پاسخگو باشيد. اگر سندي براي افشا داريد، افشا كنيد، وگرنه پذيرفتن اينكه شما براي گذشتگان حرمت نگه مي‌داريد بيشتر شبيه يك شوخي است. ما آماده شنيدنيم...
